รักร้าย...อุบายรัก

“ยินดีต้อนรับสู่ไร่ริมชล” เสียงอันทรงอำนาจเอ่ยขึ้นพร้อมกับเสียงประตูไม้ปิดลงไม่เบานัก
ณิชาสะดุ้งจนตัวโยน หันหลังกลับมามองตามเสียงทันที และเธอก็ต้องรู้สึกตกใจเพราะผู้ที่กำลังเดินสาวเท้าเข้ามาหาเธอก็คือรชานนท์
“คุณ! คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” ณิชาเอ่ยถามด้วยความรู้สึกสงสัย เท้าก็ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ
“แล้วทำไมผมจะมาที่นี่ไม่ได้ล่ะ ก็ที่นี่มันเป็นที่ของผมนี่นา” รชานนท์บอกอย่างเป็นต่อ ตามองณิชาอย่างผู้ชนะ
สุดท้ายเขาก็ชนะ
“ที่นี่เป็นของคุณอย่างนั้นหรือ”
“ใช่” รชานนท์ตอบรับเพื่อย้ำความมั่นใจให้หญิงสาว
“ฉันขอลาออก” ณิชาพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น เธอไม่ยอมทำงานให้กับผู้ชายอย่างเขาเด็ดขาด
“เสียใจ เพราะคุณเซ็นสัญญาเรียบร้อยแล้ว และที่สำคัญคุณก็รับเงินค่าจ้างล่วงหน้าไปเรียบร้อยแล้วด้วย ตอนนี้คุณเป็นพนักงานของไร่ริมชล”
“ไม่ค่ะ ฉันจะลาออกและฉันก็จะหาเงินมาใช้หนี้คุณทุกบาททุกสตางค์” ณิชาบอกเสียงเข้ม ตอนนี้เธอถอยหลังไม่ได้อีกแล้ว เพราะหลังของเธอชนเข้ากับประตูห้องนอน
รชานนท์เดินเข้าไปหยุดอยู่ชิดร่างบอบบางของณิชา มือทั้งสองข้างเท้าอยู่บนประตูไม้เพื่อล็อกไม่ให้หญิงสาวหนีไปไหนได้อีก
“เสียใจ เพราะผมไม่อยากได้เงินของคุณ แต่ที่ผมอยากได้น่ะคือตัวคุณณิชา”