นวนิยายชุดเล่ห์รักสามนารี ตอนเล่ห์รักร้าย

“พี่สาวฉันรู้คุณเป็นพี่ชายของนายธาวิน คงไม่มีใครเขาเชื่อหรอกว่า ฉันจะยอมมาเที่ยวไร่ของผู้ชายที่กำลังเป็นคู่กรณีลูกความฉัน คุณทำแบบนี้ตามรูปการบ่งบอกชัดกำลังอุ้มทนายของคู่กรณี ทำแบบนี้ผิดกฎหมายไม่รู้เรอะ”
“ช่างกฎหมายมันสิ”
“จะช่างได้ยังไง บ้านเมืองมีขื่อมีแป ตามกฎหมายรัฐธรรมนูญระบุชัดถึงสิทธิและเสรีภาพคุณจะมาริดรอนสิทธิและเสรีภาพของฉันแบบนี้ไม่ได้”
“หยุดอ้างเรื่องกฎหมายสักที อยู่ที่นี่ไม่มีประชาธิปไตย มีแต่ธนาวิทย์ธิปไตยเข้าใจไว้ซะ ที่นี่มีผมเป็นกฎหมายสูงสุด และจะไม่มีทนายความด้วย ตอนนี้คุณกำลังป่วยทางที่ดีควรนอนพักรักษาตัว ไม่ใช่มานั่งเถียงผมฉอดๆ อยู่แบบนี้”
พอได้ประคารมอารมณ์อ่อนไหวที่โบกพลิ้วก็พลันเปลี่ยนผันเป็นความหมั่นไส้ จนทำให้ลืมตัวตอบโต้เธอกลับไปด้วยอารมณ์เดือดปุดๆ อีกตามเคย เฮ้อ...จะปราบพยศแม่คุณได้สักกี่น้ำกันเรา...