ขวัญรักกรินทร์

"หมดเรื่องที่จะคุยหรือยังคะ มันนานเกินสิบนาทีแล้ว”
“ขวัญ” กรินทร์ขยับตัวครั้งเดียว ขวัญรักก็ตกอยู่ในวงแขนของเขา
“...อย่าไปได้ไหม”
ถ้อยคำอ้อนของเขาไม่ทำให้ขวัญรักรู้สึกอะไร ใจเธอคิดแต่ร่างกายมันทรยศ เพียงเขาดึงเข้าไปหาอ้อมแขนของเขา เธอก็ซบหน้าลงกับไหล่ของเขา น้ำตาซึม คิดถึงโหยหาอ้อมกอดอันอบอุ่นของเขาตลอดมา
“ขอโทษ ผมขอโทษ ผมมันโง่ มันบ้าเอง อย่าไปจากผมอีกเลยได้โปรด”

พลายแก้วมาแล้วค่ะ