พิศวาสพยศรัก

นิยายโรมานซ์สุดจิ้น ฟินสุดกระจาย
#20+++++ #แนวสีขาวควรผ่านไป

ผู้ชายบ้าอะไร สูงยังกับเสาโทรเลข
หน้าก็โหด ปากก็เสีย นิสัยก็แย่
มารยาทก็...อึ๋ยยยย อย่าให้เธอต้องพูดแขยงปาก
หน้าตาก็หล่ออยู่หรอกนะ
แต่ปากน่ะ ปาก...เจอหน้าเธอครั้งแรก
เรียกเธอยายหมากระเป๋า

เออ!! เตี้ยแล้วไง แต่หุ่นเธอน่ะระดับนางงามเชียวนะ
พลันสายตา ปักษ์นารา อิศรานุวัติ มองผ่านหน้าอกอันแบนราบของเธอสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นเซ็งสุดขีด

โอ๊ยยยยย!!! พ่อกับแม่ทำไมให้เธอมานิดเดียว มองลงมา นึกว่ามองหลังตัวเอง แต่ก็เถอะ...เชิดหน้าเข้าไว้

เพี้ยง!!!

ขออย่าให้เธอได้เจอะเจอนายปากสุนัขจอนจัดคนนั้นเลย

ฮึ..ฮึ !!
คำขอจะเป็นผลหรือไม่ กามเทพจะยิงลูกศรใส่หรืออย่างไร
ดูเหมือนจะไม่เป็นผลกับ อคิห์ระ ซารีฟ อัล ฟาห์โร่ ผู้ชายสมบูรณ์แบบระดับแนวหน้า เจ้าของธุรกจระดับหมื่นล้าน
ต้องมาหัวเสียกับยายเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม โตแต่หัว สมองกับตัวนั้นอย่างกับเด็กแปดขวบ ตะโกนใส่หน้าเรียกเขาว่า "ยีราฟ" บ้างละ "เสาโทรเลข" บ้างละ
นรก! ยีราฟที่ไหนจะหล่อขนาดนี้
อย่าให้เจอหน้าอีกครั้งนะ พ่อจะฟาดปากเปื้อนน้ำนมนั่นให้ร้องไม่ออก
แต่จะฟาดด้วยอะไรนั้น ไปอ่านกันค่า