คืนหวามพันธนาการใจ

“อยู่นิ่งๆ ก่อนได้ไหม ผมจะคุยเรื่องสำคัญ”
“คุณก็ปล่อยฉันไปสิ จะมากอดรัดฉันไว้ทำไม” ลลิสาตอบกลับเสียงเขียว ก่อนจะทั้งหยิกทั้งผลักคนตัวใหญ่
“นิ่ง!” เขาดุแล้วรับสายจากคนในวังของผู้เป็นย่า จากนั้นดาเนียลก็คุยไม่กี่คำก็วางสาย ด้านลลิสาก็ยอมนิ่งจนเขาคุยโทรศัพท์จบ เธอก็เริ่มแผลงฤทธิ์อีกรอบ
“ถ้าไม่ปล่อย คุณเจอดีแน่” ลลิสาขู่ฟ่อๆ เมื่อดิ้นจนเหนื่อยแล้วก็ยังไม่หลุดจากอ้อมกอดที่รัดแน่น
“ทำไม จะกระทืบเท้า หรือจะยกเข่าทะลวงหว่างขาผม”
ลลิสาเม้มปากแน่นเมื่อคนตัวใหญ่รู้ทัน
“งั้นก็ฟังผม”
“ฉันไม่ฟัง!”
“งั้นผมจูบ!”
ลลิสาเงยหน้าขึ้นมองตาขวางทันที ก่อนจะยกมือผลักใบหน้าหล่อเหลาออกห่าง เมื่อเขาโน้มหน้าลงมาใกล้ ทั้งที่ตอนนี้ก็ใกล้กันมากเกินไปแล้ว
“จะฟังผมดีๆ ไหม”
“ฟังก็ได้!”
“ว่าง่ายๆแบบนี้สิ น่ารักขึ้นเยอะ”
ลลิสาเบ้ปากใส่
“ผมจะหาหลักฐานไปพิสูจน์กับพ่อกับพี่ชายคุณให้ เรื่องที่อดีตคู่หมั้นของคุณเป็นชู้กับแม่เลี้ยง แต่ผมมีข้อแม้ว่าคุณต้องพูดความจริงเรื่องอดีตคู่หมั้นของคุณกับผม” ดาเนียลต่อรอง เพราะเขาต้องการรู้ความรู้สึกจริงๆ จากใจของหญิงสาว คนที่เขาจะให้เป็นภรรยาและแม่ของทายาท
ลลิสานิ่งไม่ตอบโต้
“ผมอยากรู้ว่าคุณยังรักอดีตคู่หมั้นของคุณอยู่หรือเปล่า”