บาปรักรัญจวน

สิ่งอันตรายที่สุดในชีวิตชาลิสา ไม่ใช่โจรผู้ร้าย แต่กลับกลายเป็นพี่ชายต่างสายเลือดรูปหล่อ อยู่ๆ เขาก็หายไปโดยไม่ร่ำลา แล้วกลับมาด้วยภาพลักษณ์ ที่แตกต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เขาร่ำรวย ทรงเสน่ห์ และมีความลับ(รัก) ต่อเธออย่างมากมาย

“พี่เจคคะ จูบเชอร์รี่สิคะ” เธอขานชื่อเขาเสียงหวาน
กลีบปากสีชมพูระเรื่อขยับอย่างยั่วยวน ร่างกายนุ่มนิ่มเบียดชิดเข้ามาทำให้ร่างกายเขาร้อนรุ่ม
‘เป็นฝันที่เซ็กซี่เป็นบ้า’
“ไปให้ไกลเลยสาวน้อย ฉันไม่อยากยุ่งกับเธอ”
เจคอบหลับตาเพื่อข่มใจ ถึงจะเป็นความฝันเขาก็ยังไม่อยากล่วงเกินเธอ ทว่าอีกฝ่ายกลับรุกหนักขึ้นเรื่อยๆ
“พอกันที ฉันจะไม่ทนเธอแล้ว”
ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมาอย่างหงุดหงิด ตอนนั้นเองที่เขาตื่นจากฝัน ความที่ยังไม่สร่างง่วง และมีฤทธิ์แอลกอฮอล์ในกระแสเลือดอยู่ เจคอบจึงคิดว่าภาพตรงหน้าเป็นความฝันที่สมจริงกว่าเดิม เชอร์รี่แสนสวยไม่ได้ใส่กระโปรงแล้ว เธอนุ่งกางเกงสแล็กเข้ารูปกับเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว ผมมัดเกล้าเอาไว้อย่างเรียบร้อย แต่งหน้าอ่อนๆ ด้วยโทนสีน้ำตาลที่ดูสุภาพ
คราวนี้เชอร์รี่ไม่ออดอ้อนเขา เธอยิ้มอย่างเก้อเขินแล้วเอ่ยออกมาเสียงนุ่ม
“ขอโทษที่ปลุกนะคะพี่เจค”
‘นี่สิภาพลักษณ์ที่เชอร์รี่ควรจะเป็น’
เจคอบคิดอย่างพอใจในทีแรก แต่แล้วก็ต้องสบถออกมา เมื่อค้นพบว่าตัวหญิงสาวในตอนนี้น่ากินกว่าเดิมร้อยเท่า เขาอยากจูบเธอ อยากจูบจนแทบคลั่ง
“อย่าทำอะไรบ้าๆ เชียว” ชายหนุ่มพึมพำห้ามตัวเอง แต่ร่างกายเจ้ากรรมกลับขยับไปในทางตรงข้าม
เขากอดรัดร่างกายบอบบางตรงหน้าเอาไว้ แล้วประทับริมฝีปากลงไปอย่างโหยหา เมื่อแรกที่ได้จุมพิตเจคอบปรารถนาจะอ่อนโยนกับสาวน้อยในอ้อมแขนให้มากที่สุด จึงบรรจงมอบสัมผัสอ่อนโยนให้ แต่เมื่อได้รับสิ่งที่ปรารถนามาแสนนาน เขาก็เริ่มยั้งใจเอาไว้ไม่อยู่ หมาป่าที่แสนละโมบ ช่วงชิงเอาความหอมหวานจากกวางตัวน้อยอย่างเอาแต่ใจ ครั้งแล้วครั้งเล่า ส่งผลให้คนที่ไม่เคยต้องมือชายตื่นตระหนก เธอผลักเขาอย่างแรง ก่อนจะเตลิดหนีไป
“นี่ไม่ใช่ฝัน!” เจคอบอุทานอย่างตกตะลึง
ชายหนุ่มยกมือขึ้นแตะริมฝีปาก ลิปสติกสีชมพูติดมากับปลายนิ้ว ย้ำเตือนให้ได้รู้ว่านี่คือความจริงอย่างที่สุด
เป็นไปได้อย่างไรกัน ทำไมคนที่ควรจะอยู่ห่างไปเป็นพันไมล์ กลับมาอยู่ตรงหน้าเขาได้ ราวกับเดินออกมาจากความฝัน