ก่อการ(ร้าย)รัก

“เจ็บ! ปุ้นเจ็บ!” หญิงสาวประท้วงขึ้น เมื่อร่างกายปวดร้าวเกินจะรับไหว
“เจ็บสิดี! จะได้รู้ว่าเธอไม่ควรไปร่านกับใครที่ไหน ตราบใดที่ยังชดใช้ให้ฉันไม่พอ!”
“ปุ้น... ปุ้นไม่ได้ทำอะไรเลย” คนถูกกระทำยังนึกไม่ออกว่าวันนี้เธอทำอะไรผิด
“ต่อหน้าต่อตาฉันเธอยังให้มันจับมือถือแขนแบบนั้น ถ้าลับหลังไม่ชวนกันเข้าห้องไปเลยหรือยังไง!” เพียงเท่านั้นครองขวัญนึกขึ้นมาได้ทันทีว่าเขาหมายถึงใคร
“เขาเป็นแขกของนาย แล้วจะให้ปุ้นทำยังไง” น้ำเสียงเธอสั่น น้อยใจที่เขาโยนความผิดให้เธอ
“แล้วเธอไปทำอีท่าไหนล่ะ มันถึงได้ตามติดยิ่งกว่าหมาติดสัตว์!”
เขากระแทกกระทั้นเพิ่มแรงในการขับเคลื่อน หญิงสาวกัดริมฝีปากจนห้อเลือด ไม่ให้เสียงสะอื้นจากความเจ็บปวดเล็ดลอดออกมาให้คนใจร้ายได้ยิน