ชมชื่นรื่นรัก

โดนหิ้วกลับบ้าน พร้อมกับตำแหน่งพ่อบ้านคนใหม่ที่ไม่ใช่สามี
สายรุก สายเปย์ ใจถึงพึ่งได้ แถมเมาทีไรก็ข่มเหงเขาทุกที
เพราะห่วงและหวง เขาจึงต้องยอมสวมบทบาทนี้ทั้งที่ใจมันค้าน
ไม่อยากเป็นพ่อบ้าน แต่อยากเป็นเจ้าของหล่อนทั้งกายทั้งใจ
ช่างเถอะ! เป็นอะไรก็เป็นกัน ให้มันรู้ไป ว่าสายหวานสายอ้อนอย่างเขา
จะเอาชนะหัวใจหล่อนไม่ได้!
“ฉันมีเงินนะ ฉันจ่ายเพิ่มก็ได้”
“ใครอยากได้เงินคุณกัน”
“แล้วคุณอยากได้อะไรหรือคะ”
“แล้วคุณมีอะไรนำเสนอ” ชายหนุ่มเลิกคิ้วถาม แทบจะทนไม่ไหวกับความเย้ายวนตรงหน้า
มือเล็กรั้งคอเสื้อเขาลงมาทันที ก่อนที่ปากอิ่มจะประกบจูบเขาด้วยความขาดสติและความยับยั้งชั่งใจ ภาณุเองก็ไม่คิดว่าหล่อนจะเป็นฝ่ายจู่โจมเขาก่อน จึงไม่ทันได้ปัดป้องหรือตั้งหลักอะไร
ให้ตาย…ผู้หญิงอะไรกันนี่ โคตรโดนใจเขาชะมัด!
“คุณจูบฉัน”
“ใช่ ผมจูบคุณ และเราก็จูบกัน”
“ฉันต้องจ่ายเท่าไร”
“ดูท่าจะต้องจ่ายเยอะ”
“แพง...งั้นก็ไม่ซื้อ”
“เอ้า!” ภาณุยิ้มขัน
“ไม่ซื้อแล้ว” คนเมาบอกอย่างหงุดหงิด
“ไม่ซื้อก็ให้ฟรี”
“ไม่เอา ไม่ชอบของฟรี”