บุปผาไร้กลีบ

“จูบไม่ได้เรื่อง จูบน่ะมันต้องแบบนี้” นางบ่นอุบก่อนจะสาธิตอย่างผู้เชี่ยวชาญ กระชากร่างสูงใหญ่ตรงหน้ากดลงพื้น ร่างเล็กตามลงทับเอวหนา ใบหน้ายิ้มอย่างผู้มีชัย ก่อนจะกระแทกลงจูบริมฝีปากหยักแดงนั้นอย่างเร่าร้อน บดเคล้าอย่างดึงดันเอาแต่ใจ ขบกัดริมฝีปากเขาจนห้อเลือด

“หยามกันเกินไปแล้วเจ้าจิวฉิง” ชายหนุ่มตวัดร่างเล็กมาอยู่ด้านล่าง ก่อนตัวเขาจะพลิกกลับขึ้นเป็นฝ่ายรุก จับคางมนบีบแน่นจนได้ยินเสียงกรามดังขึ้น ก่อนจะตะบมจูบริมฝีปากอิ่มช้ำที่บวมแดงอย่างดุดัน เปลี่ยนกันรุกเปลี่ยนกันรับอย่างถึงพริกถึงขิง ไม่สนใจสายตานับร้อยของทหารที่ยามนี้กำลังจ้องอย่างเอาเป็นเอาตาย บางพวกถึงกับหันไปวางพนันกันว่าท่านแม่ทัพกับฮูหยินน้อย ใครกันจะยอมแพ้ก่อน ไม่สนใจว่าพวกเขากำลังจูบกันหน้าลานฝึกซ้อม หนึ่งร่างบุรุษสูงใหญ่กำยำกับหนึ่งร่างสตรีอ้อนแอ้นอรชรน่าถนอมกลับกอดรัดกันนัวเนีย กลิ้งไปทางโน้นทีทางนี้ที