วิวาห์ประกาศิต

เมื่อบุตรสาวคนโตหนีออกจากบ้านเนื่องจากถูกบังคับให้แต่งงานกับชายที่ไม่ได้รัก "พิมพิชชา" ผู้เป็นน้องสาวจึงตกที่นั่งลำบาก เมื่อถูกบังคับให้แต่งงานทั้งที่มีเจ้าของหัวใจอยู่แล้ว
ในขณะที่ "นนทกร" กำลังอกหักเมื่อถูกหญิงคนรักสวมเขา จนขยาดกับความรักครั้งใหม่ และไม่พร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่กับใครได้อีก
แต่จะทำเช่นไรเมื่อมันเป็นคำประกาศิตของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย จึงจำต้องแต่งงานอย่างไม่เต็มใจ
'เขา' และ 'เธอ' จึงตกลงกันลับ ๆ ว่าการแต่งงานครั้งนี้เป็นเพียงในนามเท่าน้ัน และพร้อมจะหย่าขาดจากกันเมื่อถึงเวลา เมื่อ 'เธอ' มีคนรักที่รอคอยทุกลมหายใจก็พร้อมจะปล่อยเธอไปตามที่ตกลงกันไว้ เมื่อ 'เขา' ก็มีคนรักเก่ามาทวงความรักกลับคืนเช่นกัน
แต่เมื่อความใกล้ชิดของชายหญิงที่อยู่ร่วมเตียงนอนเดียวกัน จะเลิกรากันได้ง่าย ๆ หรือไม่ ....................
นนทกรมาถึงบ้านด้วยความเมาจนแทบไม่มีสติ อารมณ์ของเขายังคงคุครุ่น ด้วยความความโมโหดีที่ว่าตอนนี้มันดึก และทุกคนเข้านอนกันหมดแล้ว จึงไม่มีใครเห็นสภาพที่เมาและกลิ่นหึ่งแบบนี้ เขาเดินขึ้นห้องอย่างทุลักทุเล ก่อนจะมาหยุดที่หน้าห้องและเปิดประตูห้องเข้าไปด้วยความแรง จนคนที่หลับอยู่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก่อนจะมองเห็นลาง ๆ และเริ่มแน่ใจว่าเป็นนนทกร ทำให้เธอดีใจรีบลุกขึ้นมาทันที ก่อนจะเบือนหน้าหน้าที่ได้กลิ่นแอลกอฮอลล์จากเขา
“พี่นนท์ดื่มมาหรือคะ” เธอหวังดีและพยุงร่างหนา แต่พอเข้าใกล้ก็ถูกร่างสูงพลักเธอเต็มแรงทำให้ร่างบางล้มลงบนเตียงนอนด้วยความตกใจ กับการกระทำที่รุนแรงของเขาเพราะนนทกรที่เธอรู้จักไม่ใช่แบบนี้
“พิมพ์ เห็นพี่โง่นักหรือไงห๊า” เขาตะโกนใสหน้าเธอด้วยความโมโหบวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป
“พี่นนท์พูดถึงอะไรคะ พิมพ์ไม่เข้าใจ” เธอเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นท่าทีของสามี
เขาไม่ตอบคำถามและยังเข้ามาใกล้จนเธอต้องถอยหนีด้วยความตกใจ
“พิมพ์จะแก้ตัวอะไรอีก หรือจะโกหกว่าพิมพ์กับไอ้นั่น…ไอ้ปิลันต์ว่าไม่มีอะไรกันกับมัน”
“พี่นนท์อย่าคิดอะไรบ้า ๆ แบบนี้ได้ไหมคะ” น้ำเสียงเธอสั่นเครือ
“บ้างั้นหรือ” เขาหัวเราะอย่างเย้ยหยันเมื่อเห็นอีกฝ่ายแก้ตัวและยังปกป้องปิลันต์ ทำให้เขาโมโหมากขึ้น ก่อนที่จะจู่โจมจนเธอตั้งตัวไม่ทัน
นนทกรกดริมฝีปากหนาบดขยี้ลงบนเรียวปากบางของพิมพิชชาอย่างไม่ปราณี ทำให้เธอดิ้นและทุบตีแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งออกแรงเพิ่มมากขึ้นก่อนที่เขาจะฉีกชุดนอนสีหวานของเธอจนขาดวิ่นโดยไม่สนใจการต่อต้านของเธอสักนิดและไม่สนว่าเธอจะรู้สึกเช่นไรกระทั่งเหลือเพียงร่างกายเปล่าเปลือยไม่มีอะไรปกปิดก่อนจะบดขยี้ริมฝีปากอย่างจาบจ้วงและรุนแรงทำให้หญิงสาวรู้สึกเจ็บจนต้องขัดขืนแต่กลับทำให้เขาได้ใจ เมื่อเธอเผลอเผยริมฝีปากทำให้เขาได้มีโอกาสได้เข้าไปสำรวจความหอมหวานของเรียวปากบางอย่างหลงไหล จนเธอหายใจแทบไม่ออกก่อนที่เขาจะค่อยๆ ไล่มาที่ซอกคอและเลื่อนมาจนถึงหน้าอกอวบเรียกอารมณ์ความเป็นชายของเขาได้มากทีเดียวทำให้เขาไม่อาจหยุดยั้งมันอีกต่อไป เพราะความหึงหวงบวกกับความเมาทำให้ไม่รู้ตัวว่าเขากำลังแสดงความป่าเถื่อนออกมา และลิ้นหนาก็ได้สำรวจทุกสัดส่วนโดยปฏิเสธความหอมไม่ได้ มือหนายังคบกอบกุมดอกบัวงามอย่างรู้สึกพอใจ จนร่างบางสั่นเทิ้มก่อนที่จะปล่อยให้น้ำใสๆ ไหลออกมาแต่เขากลับไม่สนใจและไม่สงสารเธอแม้แต่นิดและ เรี่ยวแรงที่น้อยนิดจึงต้านทานเขาไว้ไม่ไหวและปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจและไม่ขัดขืน
พิมพิชชายังคงมีสติและรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นและสิ่งที่เธอหวงแหนมาทั้งชีวิตวันนี้มันคงไม่พ้นงื้อมือของเขาอย่างแน่นอน เธอจึงพยายามรวบรวมแรงทั้งหมดที่มี ปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเอง เมื่อยังไม่พร้อมที่จะให้เขาเป็นเจ้าของ แต่ด้วยแรงอันน้อยนิดคงไม่สู้แรงของนนทกรไม่ไหวและยังเบียดกายเข้าหาเธออย่างง่ายดายแม้ว่าหญิงสาวจะดิ้นแต่มันก็ไม่ใช่อุปสรรคสำหรับเขา ก่อนที่เขาจะแทรกผ่านความแข็งแกร็งผ่านเข้าสู่ร่างบางด้วยประสบการณ์ ที่เหนือกว่า
กรี๊ด!!!!
*****
“พี่นนท์” หน้าของเธอซีดเผือดแทบไม่มีสีเลือด
กว่าจะเรียกสติกลับคืนมาได้เธอก็ทำอะไรไม่ถูก ทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบเมื่อความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจมันเกิดขึ้นเมื่อเห็นหน้าของผู้เป็นสามีที่ไม่เคยเห็นค่าของความรักที่เธอมอบให้แก่เขา แม้ภายใจใจลึก ๆ จะดีใจเมื่อเข้ามาง้อแต่ก็ยังรู้สึกโกรธไม่หายที่เขาไม่ยอมฟังอะไรเลย เธอจึงเมินหน้าไปทางอื่นเมื่อยังไม่พร้อมจะพูดกับเขาในตอนนี้
เมื่อเห็นท่าไม่ดีนนทกรก็เริ่มใจไม่ดี เมื่อรู้ว่าพิมพิชชายังไม่หายโกรธก่อนจะขยับตัวเข้าไปใกล้ ๆ ภรรยาและถือวิสาสะโอบที่เอวของเธอที่ตอนนี้เริ่มหนาขึ้นมาบ้าง แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับขัดขืนไม่ยอมให้เขาทำตามอำเภอใจแต่ชายหนุ่มกลับกระชับแน่นยิ่งกว่าเดิม
เขาสบตาภรรยาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ทำไมไม่บอกพี่สักคำทำไมต้องให้พี่รู้จากคนอื่น”
นนทกรตัดพ้อต่อภรรยาเล็กน้อยและพยายามอย่างที่สุดที่จะไม่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกกระทบกระเทือนใจ
พิมพิชชาปรายตามองอีกฝ่ายเล็กน้อย แต่ไม่พูดอะไรนอกจากแววตาที่มองเขาด้วยความว่างเปล่า ผู้ชายไร้หัวใจอย่างเขาจะมารู้สึกอะไรกับตอนนี้ มันไม่สายไปหน่อยหรือ
เมื่อไม่มีเสียงตอบโต้ใด ๆ ของภรรยาทำให้นนทกรเริ่มใจแป้ว และรู้สึกผิดต่อเธอเป็นอย่างมากเมื่อที่ผ่านมาเขาไม่เคยฟังเหตุผลของเธอสักนิด ทำไมเขาถึงได้โง่งมงายนัก หากจะบอกว่าใจแคบก็น่าจะใช่ แต่ภาวะการณ์ในตอนนั้นมันบีบคั้นหัวใจของเขาอย่างหนัก จนมองผ่านความรักที่พิมพิชชามอบให้แก่เขา หากเขาใจกว้างกว่านี้สักหน่อยเรื่องทุกอย่างก็คงไม่บานปลายจนเพียงนี้ แต่ถึงตอนนี้มันกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว และเขาจะไม่ยอมเสียลูกเมียของตัวเองเด็ดขาด
“พิมพ์…” พอถึงตอนนี้เขากลับกลายเป็นผู้ชายขี้ขลาด ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าปอดลึกก่อนจะพูดต่อ “ท้องทำไมไม่บอกพี่สักคำ”
“พี่นนท์มาหาพิมพ์ก็เพราะเรื่องนี้หรือว่าเรื่องหย่าคะ จะนัดไปเขตวันไหนก็บอกมาเลยดีกว่าค่ะ”
หลังจากเงียบอยู่นานหญิงสาวก็สวนขึ้นทันควัน แม้จะตอบไม่ตรงคำถามและยังรู้สึกน้อยใจไม่หายหลังจากทราบจากปารณีย์ว่าเขาให้ข่าวว่าจะขอหย่ากับเธอ
“ใครบอกว่าพี่จะหย่าละครับ ไม่มีเหตุผลอะไรที่พี่ต้องทำแบบนั้น”
“ถ้าพี่นนท์ไม่หย่ากับพิมพ์ แล้วพี่นนท์ให้ข่าวได้ยังไงคะ”
ชายหนุ่มสวนขึ้นทันควัน “พี่ไม่เคยคิดเรื่องนี้ ทำไมถึงฟังคนอื่นมากกว่าพี่ มีอะไรก็น่าจะถามพี่ก่อน”
“แล้วพี่นนท์ละคะ ทำไมเชื่อคนอื่นมากกว่าพิมพ์” เธอย้อนกลับทันควันด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ผู้ชายแบบเขาอย่างมากก็ดีแต่พูดนอกจากจะไม่ยอมฟังแล้วยังใช้อารมณ์มากกว่าเหตุแล้วจะให้เธอเชื่อใจเขาได้อย่างไร เมื่อต้องเผชิญกับเหตุการณ์แบบนี้ทำให้เธออ่อนแอขึ้นมา
“เรื่องในวันนั้นพี่ยอมรับว่าพี่ใจร้อนและเชื่อคนอื่น แต่ข่าวมันลงแบบนั้นจะให้พี่คิดยังไง แต่ถึงวันนี้พี่เข้าใจทุกอย่างแล้ว ยกโทษให้พี่นะครับ พี่สัญญาด้วยเกียรติของลูกผู้ชายว่าเรื่องแบบนี้มันจะไม่เกิดขึ้นอีก”
“มันไม่ง่ายไปหน่อยหรือคะ พิมพ์ว่าพี่นนท์กลับไปเคลียร์เรื่องของตัวเองดีกว่าไหมคะ ไม่ต้องมาเสียเวลากับเรื่องไร้สาระหรอกคะ อยู่แบบนี้พิมพ์ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว”
“พิมพ์…” เขาเอ่ยเสียงอ่อย
“ทำไมละคะ ไม่ดีหรอกหรือค่ะ”