ข้าไม่ใช่สตรีที่ไร้สมอง เล่ม 2 (จบ)

“เสี่ยวหนิงคือว่าข้า” พูดได้เพียงแค่นั้นก็หยุดกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อกใหญ่
“ข้าขอโทษที่ทิ้งเจ้าไปโดยไม่ได้ร่ำลา” กล่าวจบก็หยุดนิ่งไปเพราะความรู้สึกจุกแน่นจนล้น
“ข้ามีภาระหน้าที่ต้องกลับไปทำจึงได้เขียนจดหมายสั้นๆ ว่าให้เจ้ารอ ตอนนั้นข้าไม่มีเวลาแล้วจึงเขียนได้เท่านั้นเจ้าฟังแล้วอาจจะคิดว่าล้วนเป็นคำแก้ตัวแต่ข้าอยากให้เจ้ารู้ว่าข้าไม่เคยโกหกเจ้า”

______________________________________________

“เสี่ยวชุนลูกไม่อยากพบท่านพ่อหรือจ้ะ” นางยังใช้น้ำเสียงอ่อนโยนกับเขาไม่มีการบีบบังคับใดๆ ทั้งสิ้นล้วนเป็นพวกเขาที่ต้องตัดสินใจเอง รวมถึงเป็นหน้าที่ของชินอ๋องเช่นกันที่จะต้องเอาชนะใจพวกเขาให้ได้
เสี่ยวชุนส่ายหน้าไปมาและยังคงก้มหน้าอยู่ท่าเดิมเด็กน้อยกำลังสับสนเพราะเขาไม่เคยมีพ่อมาก่อนและไม่รู้ว่าจะต้องรู้สึกเช่นไรกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของเขาคนนั้น
“เสี่ยวชุนไม่รู้ว่าท่านพ่อคือสิ่งใดแล้วเสี่ยวชุนจะต้องทำยังไงกับท่านพ่อขอรับ” คำพูดของเสี่ยวชุนทำให้นางต้องดึงมือเขาและพากันไปนั่งที่ขอนไม้ท่อนหนึ่ง

**ผ่านการพิสูจน์อักษรแล้ว**