ร้ายนัก(ไม่)รักเสียดีไหม

เมื่อยอดคุณป๊า ที่ถือคติที่ว่า “เรือล่มในหนอง ทองจะไปไหน” พยายามจับคู่ลูกๆ ที่เหลือให้ครบ อดีตคู่กัดสมัยละอ่อนเลยได้โคจรมาพบกันอีกครั้งในฐานะเจ้าบ่าวและเจ้าสาว

สิบห้าปีให้หลังเมื่อได้เจอกันอีกครั้ง อุรสาไม่คิดเลยว่า นายติ๋มของเธอจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ นอกจากจะรังแกเขาเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว เธอยังกลายเป็นฝ่ายถูกเขาแกล้งกลับเสียอีกต่างหาก หรือเขาตั้งใจจะกลับมาเอาคืนเธอ! โทษฐานที่เมื่อก่อนเธอแกล้งเขาไว้หนักหนา

ยังไม่นับคู่กัดรุ่นน้องที่ถูกเหมารวมอยู่ในแผนพ่อสื่อพ่อชักของบรรดาพ่อๆ อีกด้วย

เหมันต์ เพลย์บอยตัวแสบไม่ได้ยอมง่ายๆ เหมือนคิมหันต์พี่ชายของเขา ปฏิบัติการณ์ “แกล้งให้เลิกร้าง” จึงเกิดขึ้น เดือดร้อนสิริสรา น้องสาวของอุรสาที่แอบซ่อนความแสบเอาไว้ ที่ไม่ได้อยากจะเอี่ยวในเรื่องนี้ด้วยเท่าไหร่ แต่ทำไม้...เธอถึงได้ดวงสมพงศ์กับเขานักก็ไม่รู้

เรื่องรักๆ ร้ายๆ จึงก่อตัวขึ้น ช่างวุ่นอีรุงตุง!
.
.
.
.
.
“นายเหมันต์!” เธอเรียกชื่อเขาเสียงดัง ของชิ้นสุดท้ายทำให้ใบหน้าของสิริสราแดงก่ำ สองนิ้วเรียวคีบบราเซียร์ลายลูกไม้สีขาวนวลออกมาจากถุงช้าๆ ดวงตาสีน้ำตาลจับจ้องมันด้วยความรู้สึกทั้งโกรธทั้งอาย เธออยากจะร้องกรี๊ดออกมาดังๆ ถ้าไม่ติดว่าเธอกำลังอยู่ในที่ทำงาน
กรี๊ด! ใครใช้ให้นายคิดละเอียดถึงขนาดซื้ออันเดอร์แวร์ให้ฉัน
สิริสราพิจารณา ชุดชั้นในชิ้นบน และชิ้นล่าง ด้วยความกระอักกระอ่วน กางเกงในลายลูกไม้สีขาวเข้ากันกับบาร์เซียร์ไซซ์ 75A
อ๊าย! ตาบ้า ใครว่าของฉัน 75A ยะ ของฉัน 75B ต่างหาก หญิงสาวนิ่วหน้าอย่างไม่พอใจ
“เรียกผมทำไมเหรอ”
หลังจาก ยืนดูพฤติกรรมของสาวเจ้าอยู่นาน เหมันต์ก็โพล่หน้าออกมาจากพาทิชันพร้อมทั้งส่งสายตาที่อ่านไม่ออกให้เธอ
“หรือว่ามันใหญ่เกินไป” เขาเลียบเคียงถามด้วยสีหน้ายิ้มๆ มันทำให้สิริสราอยากจะเอากำปั้นตั๊นหน้าเขาเป็นที่สุด
หญิงสาวรีบยัดบราเซียร์เจ้ากรรมกลับเข้าถุง ก่อนจะเงยหน้าแดงแปร๊ดขึ้น “คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วใครว่ามันใหญ่เกินไป!” น้ำเสียงที่ออกมาห้าวห้วนจนอีกฝ่ายระคายหู
“เพิ่งมาถึงตอนที่คุณเรียกชื่อผมนั่นแหละ” เหมันต์ตอบ รอยยิ้มยังคงระบายไปทั่วใบหน้า ที่สิริสราเห็นว่ากวนโอ๊ยสุดๆ “เอ...ถ้ามันไม่ใหญ่เกินไป อย่างนี้ก็แสดงว่า...”
“ใช่สิ ตาบ้า! มันเล็กไปตั้งคัพนึง คนตาถั่ว! ตาแชแหมแล้วยังจะกล้าซื้อของแบบนี้ให้อีก” เธอว่าเขารัวเป็นชุด หน็อย มาดูถูกว่าของเราเล็กอย่างนี้ได้ยังไง
“อ้าว! ผมซื้อผิดหรอกรึเนี่ย อย่างนั้นก็ต้องขอโทษด้วย สายตาผมคงจะกะพลาดไปหน่อย แต่ถ้าให้ผมลองสัมผัสดู รับรองว่าครั้งหน้าจะไม่พลาดอย่างนี้อีกแน่”