ฉันรักเธอ...ญาณากร

ธรรธรณ์วิ่งมาช้อนตัวหญิงสาวขึ้นพาดบ่าแล้ววิ่งลงทะเล โดยไม่สนใจที่ทั้งแผ่นหลังโดนทุบและเท้าสะบัดอยู่ด้านหน้า ยิ่งเสียงร้องว่าให้ปล่อย...ยิ่งเร่งฝีเท้าตรงไปที่ทะเลเร็วยิ่งขึ้น

ญาณากรสำลักน้ำทะเลจนจมูกแดง เธอปัดมือชายหนุ่มที่เข้ามาปัดเส้นผมให้พ้นใบหน้าและไถ่โทษด้วยการช่วยลูบหลังให้ เขาหัวเราะในลำคอ เธอเลยทุบเข้าที่ต้นแขนอย่างแรง

“ถ้าดื้อได้เจอเลิฟซีนกลางทะเลแน่ ๆ” เขายื่นหน้ามาใกล้ ๆ ยักคิ้วให้คนหน้างอที่หุบปากลงทันทีที่ได้ยิน เขาเม้มริมฝีปากอย่างขัดใจ ไม่ทันขาดคิดธรรธรณ์เอื้อมมือมาไล้ที่ริมฝีปากของหญิงสาว ก้มหน้าลงมาสบตาแล้วพูดอย่างเรียกร้องว่าอย่ากัดริมฝีปาก เพราะริมฝีปากสวย ๆ เขาไว้ทำอย่างอื่นกัน

“มองตาผม” เสียงกระซิบพร้อมลมหายใจอุ่นดังรดขึ้นที่ข้างหู ญาณากรเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยก็ต้องผงะเมื่อใบหน้าชายหนุ่มโน้มลงมาห่างกันจนแทบจะชิด

“ผมรักคุณ” ธรรธรณ์ยิ้มเมื่อเห็นหญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่น สองมือเธอกำเสื้อที่หน้าอกเขาแน่น

“คุณบอกแล้ว” เธอพึมพำบอกเขา