เปิ่นหวางเฟย

อุบัติเหตุไม่คาดฝัน ทำให้ไป่มู่ชิงจมหายไปในแม่น้ำกลางเมือง
ตื่นมาอีกที...แทนที่จะได้นอนอยู่ในโรงพยาบาลหรือเจอยมฑูต
กลับพบว่าตัวเองมาสิงอยู่ในร่างองค์หญิงเก้าที่ถูกแม่เลี้ยงและพี่สาวใจร้ายรังแก
มิหนำซ้ำยังอายุเพียงเจ็ดขวบและมีความสามารถในการอ่านใจคนออกแถมมาอีก
สู้รบปรบมืออยู่หลายปี จนกระทั่งถึงเวลาที่ต้องหาทางเอาตัวรอดจากความวุ่นวาย
นั่นคือการเข้าไปลี้ภัยในจวนชินอ๋องแห่งถงเยว่ในฐานะพระชายาเอก
พร้อมกับการสืบหาความจริงเรื่องการฆ่าตัวตายของพี่สามที่เป็นสนมของฮ่องเต้ที่ยังเป็นปริศนา
อีกทั้งยังถูกเข้าไปพัวพันในศึกแย่งชิงบัลลังก์อีกต่างหาก
บอกแล้วว่าเขาน่ะมันตัวโชคร้ายชัดๆ!

---------------------------
“สามีทำเจ้าเจ็บตัวถึงเพียงนี้ ก็ต้องรับผิดชอบใช่หรือไม่”

ถึงแม้ประโยคนั่นจะเป็นประโยคคำถามหากแต่เขากลับใช้นิ้วหยาบกร้านลูบไล้เบาๆ ลงบนเนินอกที่หลี่หยู่แนบเมื่อครู่ จากนั้นหัวคิ้วก็ขมวดติดกันยุ่ง ความคุกรุ่นเพิ่มขึ้นจนกระทั่งแรงนวดคลึงกลายเป็นบีบเค้นอย่างไม่รู้ตัวจนรู้สึกเจ็บ เรี่ยวแรงบุรุษ มิหนำซ้ำมือนั้นยังนำทัพออกศึกเช่นนั้นมันหนักอย่างมิต้องสงสัย

“ท่านเบามือหน่อยได้หรือไม่”

แม้แต่การนวดคลึงเขาก็ยังมิรู้จักถนอมนางเลย!!

“ได้”

ฉู่ซูเหยียนเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจของนางแล้วก็ได้แต่รับคำเบาๆ จากนั้นจึงผ่อนแรงลงจนนางรู้สึกว่าเขาเพียงทาบฝ่ามือแล้วลูบไล้ไปมาเท่านั้น

ซื่อบื้อ! ช่างเป็นผู้ชายซื่อบื้อจริงๆ!!

---------------------------
ขอฝากนิยายแนว feel good ของไป๋เหลียนไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ
ขอบคุณมากๆ ค่ะ