เล่ห์รักกลร้าย

“คุณยังไม่ได้ทำตามข้อแลกเปลี่ยนของเราเลยนะ คุณจะมาขี้โกงไม่ได้นะ ผมไม่ยอมด้วย”
“นี่มันก็ดึงมากแล้ว คุณกลับไปก่อนเถอะคะ แล้วเราค่อยคุยกันใหม่วันหลัง”
หญิงสาวพูดอย่างใจเย็นที่สุด ขณะพยายามบิดแขนให้พ้นจากอุ้มมือของเขา แต่ดูช่างยากเย็นเหลือเกิน
“งั้นผมก็ไม่ปล่อย อยู่กันแบบนี้แหละผมชอบ”
นลินธารามองหน้าชายหนุ่มอย่างอ่อนใจ ก่อนจะค่อยๆเขย่งปลายเท้ากดจมูกลงที่แก้มของชายหนุ่มเบาๆ ชายหนุ่มยิ้มที่มุมปาก
“คราวนี้ปล่อยได้หรือยัง”
“แบบนั้นเขาเรียกว่าแมวดมแล้วคุณ มันต้องแบบนี้”
รชานนท์พูดพลางโน้มใบหน้ามาใกล้ ๆ นลินธาราอย่างจงใจ ลมหายใจของเขาเป่ารดมาที่แก้มเนียนลออของนลินธารา จนหล่อนรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ อย่างบอกไม่ถูก
“ผมรักคุณ นลินธารา”