รัก(หนึ่ง)เดียว

ความรู้สึกหลังเห็นชื่อคนส่งกับภาพสุดท้ายที่เธอเห็นตอนออกมาจากร้านดอกไม้วันนั้น ทำให้หนึ่งเดียวต้องรีบกลับไปที่ร้านดอกไม้นับหนึ่งและวางเครดิตการ์ดลงไปเหมือนที่เคยทำ
‘อะไรครับ’
‘ค่าดอกไม้ค่ะ’
‘ค่าดอกไม้… ’
‘ที่คุณส่งไปวันนี้ นี่ค่ะ’
‘ทำไมคุณอยากจ่ายค่าดอกไม้เสียจริง’
‘แล้วของพวกนี้มันให้กันฟรีได้ด้วยเหรอคะ หรือว่าคุณทำร้านดอกไม้เอาไว้แจก’
‘ผมไม่ได้ทำการกุศล’
‘นั่นสิคะ แล้วการที่ฉันจ่ายค่าดอกไม้มันแปลกตรงไหน’
‘แปลกตรงดอกไม้ช่อนั้นส่งให้คุณ ไม่ใช่ส่งให้คุณมาจ่ายเงิน’
‘วาระอะไรคะ’
‘ไม่มี แค่อยากให้’
‘ขอบคุณค่ะ แต่ฉันไม่อยากมีปัญหากับคนของคุณ เธออาจไม่เข้าใจและคิดมาก ถึงจะเป็นดอกไม้ที่ให้เพราะความรู้สึกผิดหรืออยากขอโทษอะไรก็ตามแต่ ยังไงมันก็ไม่ดีกับแฟนคุณแน่ ๆ ‘
‘แฟนผม… ใคร? ’
‘ก็ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ หน้าตาน่ารัก ๆ ที่ยืนอยู่กับคุณวันนั้นไงคะ’
‘คุณกำลังหาเรื่องให้ผม’
‘หาเรื่อง? ’
‘ใช่ เรื่องใหญ่เสียด้วย’
‘นี่กลายเป็นฉันผิด กลายเป็นฉันหาเรื่องให้คุณงั้นเหรอ’
‘ใช่ ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่คนที่ใครจะแตะต้องได้ แม้แต่คิดก็ไม่ได้’
‘ฉันขอโทษที่ไปพูดแตะคนของคุณ’
‘คุณนี่พยายามยัดเยียดหมี่เกี๊ยวให้ผมเสียจริง รู้ไหมว่าเจ้าของเขาแรง’
‘เจ้าของ? หมี่เกี๊ยว…’
เหตุการณ์วันนั้นทำให้เธอได้เจออีกหนึ่งในผู้ชายตระกูลพิริพัฒณ์พงษ์ แล้วยังเป็นคนที่ชวนให้ตกตะลึงเป็นที่สุด ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตาหรือ… นิสัย


**เรื่องนี้เคยตีพิมพ์กับสนพ.มาแล้วนะคะ เปลี่ยนแค่ปกแต่เนื้อหาและชื่อเรื่องเหมือนเดิมค่ะ**