ก็แค่เมียแต่ง

เธอรักแอบรักเขา และเลือกเขาเป็นเจ้าบ่าวเพียงคนเดียวในชีวิต
แต่...
เขาไม่ได้รักเธอเลย หัวใจของเขาโยนทิ้งลงในหุบเหวไร้รักไปนานแล้ว


“อ๊ะ... พี่ใหญ่จะทำอะไรคะ...”
“เข้าหอกับเธอไง”
“เข้า... เข้าหอ?”
“ใช่”
ใบหน้างามของฟ้าลดาซีดขาว ดวงตายังคงเบิกโพล่ง ปากอิ่มเผยอตกใจ
“ฟ้า... เอ่อ... ฟ้าไม่คิดว่าพี่ใหญ่จะทำ...”
“อะไรทำ”
นี่เขาต้องให้หล่อนพูดมันออกไปทั้งหมดเลยอย่างนั้นเหรอ
“ทำอะไร? ไหนบอกมาสิ”
หล่อนสะดุ้งโหยง เมื่อเจ้าของตักแกร่งที่หล่อนนั่งทับเค้นเสียงดุดันรดใบหน้า
“ก็... ทำ... ทำแบบนั้น”
“ถ้าเธอหมายถึงเซ็กซ์ล่ะก็ แน่นอนฉันต้องทำมันอยู่แล้ว”
“พี่ใหญ่!”
“ก็ในเมื่อมันเป็นคืนแต่งงานของเราสองคน” เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่ได้มีความรู้สึกใดซ่อนเร้นอยู่เลย
“หรือว่าเธอคิดว่าการแต่งงานของเรา จะไม่มีการเข้าหอ”
“คือฟ้า... ฟ้า...” หล่อนก้มหน้าหลบสายตาคมกริบ และพยายามที่จะพูดต่อจนจบ
"ฟ้า... ไม่คิดว่าพี่ใหญ่จะทำแบบนั้นด้วย...”
“ฉันจะทำ จะมีเซ็กซ์กับเธอในคืนนี้”
“ตะ... แต่พี่ใหญ่เกลียดฟ้า...”
เสียงของหล่อนแผ่วเบาไม่ต่างจากลมหายใจเลย
“ฉันจะรู้สึกอะไรมันไม่สำคัญหรอก เพราะฉันหนีชะตากรรมที่เกิดจากปลายนิ้วของเธอไม่พ้น ดังนั้นฉันก็ควรจะได้รับความผ่อนคลายจากเรื่องบ้าๆ นี้บ้าง จริงไหม ฟ้าลดา”