เพราะรัก..ไม่ใช่ของหวาน

.............

พี่บัวลอยเขาเป็นเจ้าของร้านโยดซัง
ทรงผมสกินเฮด แขนสักลายมังกร นอกจากจะเท่แล้ว
ป้าข้างบ้านยังแอบกระซิบว่า...แซ่บลืม

..............

“ยายแพรกำลังจะเลี้ยงย้ายบ้านใหม่พอดีค่ะ เห็นว่าแถวคอนโดมีร้านอร่อยด้วย”

วริษาสะกิดแขนเพื่อนยิก ๆ ส่วนแพรดาวได้แต่ทำหน้าเลิ่กลั่ก เธอเพิ่งย้ายเข้าไปอยู่เมื่อวานจะไปรู้จักร้านอร่อยได้ไง

“ไปร้านแนะนำแพรก็ได้นะ”

น้ำเสียงทุ้มนุ่มของเทวายิ่งทำให้เธอรู้สึกกดดัน คิดสิคิดนางแพร แถวคอนโดแกมีร้านอะไรเด็ดดวงบ้าง เทวายังส่งยิ้มมาท่าทางเต็มไปด้วยความคาดหวัง ตอนนี้คิดออกแค่ร้านเดียวเท่านั้น คือร้านที่เห็นหลังคอนโดเมื่อวาน

“ชื่อร้านโยดซังค่ะ”

โยดซังขายอะไร เมื่อวานก็ไม่ได้ไปส่องเสียด้วยว่าเป็นร้านแบบไหน แต่ไม่เป็นไรชื่อแบบนี้คงไม่พ้นเป็นร้านอาหารญี่ปุ่นหรืออาหารจีน เมื่อตกลงเลือกร้านได้เทวาจึงสรุปว่าพวกเขาจะไปเลี้ยงปีใหม่และเลี้ยงฉลองย้ายบ้านของแพรดาวที่ร้านโยดซัง 

แต่แล้วความฝันแสนหวานของหญิงสาวก็แทบพังทลายลงมา เมื่อเข้าอินเทอร์เน็ตแล้วพบว่า
ร้านโยดซังได้คะแนนจากลูกค้า ... หนึ่งดาว!

...............

เปิดจองโต๊ะร้านโยดซังแล้วค่า ห้ามนำอาวุธเข้ามา
อนุญาตให้พกพาได้แค่หัวใจเท่านั้น

คุณนักอ่านลองโหลดตัวอย่างอ่านดูก่อนนะคะ
แนะนำว่าซื้อผ่านทาง www.mebmarket.com จะได้ราคาที่ดีกว่าซื้อผ่าน apple (iOS) ค่ะ

..................