ร้ายรักจอมบัญชา

สัญญาจ้างที่เขาพร้อมจะฉีกทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ถ้าเขาจะทำ แต่ตอนนี้เขาอยากจะเก็บมันเอาไว้เพื่อผูกมัดเธอให้ไม่สามารถดิ้นหนีออกไปจากกรงเล็บของเขาง่ายๆ พร้อมกับสิ่งมีชีวิตน้อยๆ ที่เขาหวงแหนไม่แพ้กัน
คาร์ลอส เปรโดส เจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาลทองชวนหลงใหล เจ้าของสโมสรฟุตบอลชื่อดังของสเปน ลูกชายคนรองของตระกูลเปรโดส ตระกูลใหญ่ของบราซิลที่ใครๆ ก็รู้จัก และต้องการที่จะครอบครองของสาวๆ ทั่วโลก บุรุษผู้หล่อเหลาเย็นชา แต่คนที่เขาต้องการมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น เมียที่เขาจ้างมา เมียที่เขาไม่เคยคิดจะปรารถนา เมียที่เขาพยายามบอกกับตัวเองว่าจะทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้มันแค่สัญญาและกระดาษใบเดียวที่เขาเก็บซ่อนเอาไว้อย่างมิดชิด ไม่ให้เธอหามันเจอ และไม่คิดที่จะฉีกมันทิ้งเสียด้วย นับดาว เพชรจินตนา เธอคือผู้หญิงที่เขาตราหน้าว่าง่าย เพียงแค่เขากระดิกนิ้วเรียก เธอเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของจอมบัญชาแสนร้ายอย่างเขาเพียงเพราะความจำเป็น และเมื่อความลับที่เขาไม่เคยบอก ทำให้เธอเสียใจพร้อมที่จะตีจากพร้อมกับลูกน้อย แต่มีหรือที่เธอจะหนีเขาไปได้ง่ายๆ งานนี้เธอจะรอดพ้นจากเงื้อมมือจอมบัญชาอย่างเขาได้ยังไง ในเมื่อเขาปิดหนทางหนีของเธอหมดแล้วทุกทาง
................................
"ขอรางวัล" คาร์ลอสกระซิบบอกเสียงแหบพร่าเมื่อขึ้นมาถึงห้องแล้ว เขาดึงร่างเล็กๆ ของนับดาวเข้ามากอดเอาไว้ไม่ให้เดินหนีไปไหน พร้อมทั้งร้องขอรางวัลในการพาเธอไปเที่ยววันนี้
"ไม่ค่ะ" นับดาวกัดริมฝีปากแน่นอย่างขัดเขินไม่กล้าสบสายตาคมเข้มที่มอง เนื้อตัวที่แนบชิดกันทำให้เธอสั่นไหว
"ทำไมวันนี้พาไปเที่ยวตั้งหลายที่จะไม่ยอมให้รางวัลใช่ไหมหืม" คาร์ลอสแกล้งทำเสียงเข้มดุยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ จนนับดาวต้องยกมือขึ้นดันอกและดันปลายคางของเขาเอาไว้พร้อมกับเอียงหน้าหนี
"เหนื่อยค่ะ" นับดาวบอกกับเขาเสียงสั่น รับรู้ได้ว่ารางวัลที่เขาต้องการคืออะไร
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันจัดการเอง คนขอรางวัลก็ต้องทำเองสิรับรองว่าไม่เหนื่อย"
"คุณคาร์ล" นับดาวยกมือขึ้นทุบอกของเขาแรงๆ ด้วยความขัดเขิน คนบ้าหน้าด้านนี่พูดให้เธอได้ขนลุกทุกทีเลย
..................................
"ทำไมล่ะ เธอกลัวอะไรนับดาว"
"ฉันไม่ต้องการเป็นหนี้คุณ ไม่ต้องการติดอยู่ในสัญญาของคุณอีก ไม่ต้องการเป็นที่รองรับอารมณ์ของใคร กรุณาอย่าให้ท่าน ฉันสาบานว่าถ้าคุณเอาเงินฉันให้ท่านไปฉันจะไม่เรียกร้องอะไรเลยขออย่างเดียวอย่าให้เงินท่านอีก ฉันขอร้องฮื่อๆ "
นับดาวร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดหัวใจ ร้องขอให้เขาทำตามที่เธอขอร้อง เธอไม่อยากจะต้องเป็นเมียบำเรอของเขาไปอีกนาน เพียงแค่สองปีกับสัญญาบ้าๆ นั่นก็ทำให้เธอปวดร้าวพอแล้ว ไม่ต้องการให้เขามาดูถูกเธอมากไปกว่านี้
"แค่นี้เหรอที่เธอกลัว ไม่อยากที่จะอยู่กับฉันอย่างนั้นเหรอ ก็ดีเหมือนกัน ถ้าฉันให้เงินท่านไปร้อยล้านฉันก็จะยืดสัญญาไปได้อีกสิบปีอย่างนั้นใช่ไหม"
"ไม่นะคุณจะไม่ทำแบบนั้นใช่ไหมคุณคาร์ล ไม่ฮื่อ" นับดาวส่ายหน้านองน้ำตาไปมามองเขาอย่างไม่อยากที่จะเชื่อสายตาว่าเขาจะร้ายกาจเพียงนี้
"ถึงเธอไม่อยากที่จะอยู่ก็คงต้องอยู่แล้วล่ะนับดาว ฉันจะยืดสัญญาออกไปอีกสิบปีรวมกับสัญญาเก่าก็สิบสองปีพอดี พอถึงวันนั้นฉันคงจะมีทายาทกับเธออีกหลายคน"
คาร์ลอสกระตุกยิ้มมุมปากเหี้ยมเกรียมใส่คนตรงหน้า เขาจำเป็นต้องใจร้ายเพื่อให้นับดาวได้อยู่กับเขาไปอีกนาน เขาตัดสินใจแล้ว ในเมื่อเธออยากจะจากเขาไปไวๆ เขาก็จะยึดเธอเอาไว้ให้นานที่สุด
"คนใจร้ายคุณมันใจร้ายฉันเกลียดคุณ"
นับดาวผวาตัวเข้าระดมทุบมือลงบนอกของเขาพร้อมกับร้องไห้ไปด้วย เธอเกลียดเขาเกลียดความใจร้ายเห็นแก่ตัวเขาจะกักขังเธอเอาไว้ด้วยสัญญาแบบนี้ไม่ได้ เธอไม่ยอม
"ฉันไม่ว่าอะไรถ้าเธอจะเกลียด เราคงจะต้องอยู่ด้วยกันอีกนาน" คาร์ลอสแข็งใจพูดออกไป เขาจับข้อมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้และดึงเข้าหาตัว
"ไม่ฮื่อๆ " นับดาวถอนสะอื้นมองใบหน้าหล่อเหลาดุดันแล้วให้น้อยใจ เขาเห็นเธอเป็นเพียงเมียจ้าง นางบำเรอระบายอารมณ์เท่านั้นใช่ไหม เอาไว้เพื่อผลิตลูกให้เขา เขามันคนใจดำ ใจร้ายที่สุด
คาร์ลอสกัดกรามแน่น ลากร่างของนับดาวติดมือไปด้วย ก่อนจะกดโทรศัพท์ภายในเรียกให้คนรับใช้ขึ้นมาอยู่เป็นเพื่อนับดาวและให้การ์ดมาเฝ้าที่หน้าห้องนอนจนกว่าเขาจะคุยธุระกับพ่อของเธอเสร็จเรียบร้อย
"ฉันเกลียดคุณ ฉันเกลียดคุณ"