นางฟ้าเปื้อนราคี

“นี่บ้านของฉันเธอไม่มีสิทธิ์มาสั่ง!”
“ค่ะ เอ๋ยไม่มีสิทธิ์ ไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้นเอ๋ยเจียมตัวเองดี”
ไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกแล้วณิชาภัทรสะอื้นร่ำไห้ทั้งที่ยังหันหลังให้สามีเช่นเคย พอเถอะ พอที ให้ทนแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ จะมีประโยชน์อะไร
“ไม่มี… ไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งจะวอนขอให้คุณธันมาดูแล เอ๋ยจับคุณได้ก็ต้องดูแลตัวเองได้ คิดแบบนั้นใช่ไหมคะ...”
ในห้องนอนเงียบกริบมีเพียงเสียงร้องไห้
ณิชาภัทรหยัดเรียวขาสั่นเทาลุกขึ้นและหันหลังกลับไปมองหน้าสามีทั้งน้ำตา
“เอ๋ยผิดเหรอคะที่โชคร้ายอยู่ผิดที่ผิดเวลา ผิดเหรอที่โชคร้ายท้อง ผิดมากเหรอทำไมคุณถึงพูดทำร้ายจิตใจเอ๋ยแบบนี้…”