หนูเป็นเลขา ไม่ใช่ภรรยานะคะ...บอส

เหมือนสวรรค์จะกลั่นแกล้งให้เธอต้องหล่นตุ้บจากตำแหน่งเลขา มาเป็นนังแจ๋วก้นครัวที่บ้านของบอส
เธอต้องซักเสื้อผ้า ทำกับข้าว แถมเขายังให้เธอเป็นพนักงานนวดให้เขาอีก
ตายๆๆ ช่างไม่สมกับใบปริญญาระดับเกียรตินิยมที่เธอจบมาเลยสักนิด จากทาสรับใช้ฐิตาก็กลัวเหลือเกินว่าจะขยับขึ้นไปเป็นทาสบนเตียงนอน
ยิ่งนานวันคุณบอสก็ยิ่งทำราวกับว่าเธอเป็น ‘ภรรยา’ ของเขา
ฐิตาทั้งเครียดทั้งสับสน แม้เธอจะมาอยู่บ้านของเขาด้วยเงื่อนไขบางอย่าง เขาก็ควรให้เกียรติเธอบ้าง ไม่น่าจะทรมานเธอด้วยวิธีการนี้เลยไม่ใช่หรือ
......................................
ออสตินได้ยินเสียงเหมือนแมวขู่ตอนกลางดึกจึงปรือตาขึ้นมองเธอ
“บอสคะ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ไหนบอกว่าฉันจะปลอดภัย”
“ผมไม่ได้ล่วงเกินคุณนะตาล แค่กอด คุณไม่ได้บุบสลายเลย”
“นั่นก็เรียกว่าล่วงเกินแล้ว”
“ผมฝันว่ากอดหมอนข้าง แค่ละเมอเท่านั้นเอง คุณจะโวยวายไปทำไม” บอสจอมเจ้าเล่ห์ยังหาทางแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
“เคยโดนหมอนข้างกระโดดเตะกลางอากาศมั้ยคะบอส”
โดนขู่อย่างจริงจังนั่นละ ออสตินจึงยอมถอยห่างออกมาพร้อมรอยยิ้ม ไม่ใช่ว่ากลัว แต่ขำแม่เลขาจอมพยศคนนี้มากกว่า