ห้ามรัก

สำหรับเขา เธอคืนน้องสาวที่เขาไม่เคยใช้คำว่าน้อง รักและดูแลมาเสมอในฐานะผู้หญิงที่สำคัญที่สุดในชีวิต...ไม่สามารถตอบรับความรู้สึกของเธอได้ แต่ก็ไม่สามารถสูญเสียไปให้ใครได้เหมือนกัน
สำหรับเธอ เขาคือพี่ชายที่เธอทำเป็นลืมสถานะนั้นไป
เพราะใจมันรักเขาอย่างซื่อตรงมาเสมอ...แต่รู้ว่าทำได้แค่รักเขาอยู่ในที่ของเธอ

เขา รู้มาเสมอว่าเธอรู้สึกอย่างไร
เธอ รู้มาเสมอว่าเขาไม่เคยรู้สึก
ต่างคน ต่างจึง ต้อง…ห้ามรัก

“เจ้าหญิงไพรนา กรุณาให้เกียรติแต่งงานกับเรา”
“ถ้าหากเจ้าหญิงตอบตกลง เจ้าชายจะแต่งงานกับเจ้าหญิงจริงไหม”

“เจ้าชายของพายหล่อสู้แพทได้ไหม”
เจ้าชายของพายจะไปหล่อสู้แพทได้ยังไงก็ในโลกนี้พายรู้จักเจ้าชายอยู่แค่คนเดียว แม้จะคิดแบบนั้นแต่หญิงสาวก็แกล้งทำหน้าคิดหนักกับคำถามนั้นอยู่สักพัก ก่อนจะส่งรอยยิ้มพร้อมสายตาเจ้าเล่ห์มาให้ ทำให้พศินเปลี่ยนท่านั่งมาเป็นคุกเข่าต่อหน้าเธอ มือจับมือของเธอขึ้นมากุมไว้พร้อมกับส่งสายตาหวานเชื่อมมาให้
“เจ้าหญิงไพรนากรุณาให้เกียรติแต่งงานกับเรา”
แม้จะรู้ว่าเขาแกล้งแต่เธอก็อดใจสั่นไม่ได้ สายตาสบตาเขาอย่างจริงจังกว่าครั้งไหนๆ
“ถ้าเจ้าหญิงตอบตกลง เจ้าชายจะแต่งงานกับเจ้าหญิงจริงไหม” ทั้งน้ำเสียงและสายตาเศร้าๆ นั้นทำให้หัวใจเขากระตุกอย่างประหลาด ความรู้สึกของไพรนาที่มีต่อเขา สายตาที่เธอมองเขา เขารู้มาตลอด มันตรงไปตรงมาเสมอ เพียงแต่เขาไม่สามารถตอบรับความรู้สึกของเธอได้ พศินเงียบไปอย่างไม่สามารถตอบคำถามของเธอได้
ไพรนาเอ๋ยหาเรื่องให้ตัวเองปวดใจเล่นอีกแล้วสิ รู้ทั้งรู้ว่าคำตอบจะเป็นอย่างไรแต่ยังเลือกที่จะถามมันออกไป