บุพชาติ เล่ม ๑

ขอให้ชาติภพหน้าเขาจงเป็นฝ่ายวิ่งตามขอความรักจากฉัน เจ็บปวดเพราะฉัน ทุกข์ทรมานเพราะฉันบ้าง

*****

“หล่อนเริ่มโตเป็นสาวแล้ว มาทำเยี่ยงนี้ไม่งามดอกหนาแม่ดารา”

“จริงฤๅเจ้าคะ ไม่เห็นน้องเป็นเด็กเหมือนเดิมแล้วฤๅเจ้าคะ” เจ้าหล่อนคลี่ยิ้มดีใจ แล้วเก็บมือเก็บไม้ให้เรียบร้อยกลัวจะขัดหูขัดตาพี่ชาย “แลเมื่อครู่ ฉันได้ยินว่าพี่ทับจักไปตลาดป่าขนม ฉันไปด้วยได้ฤๅไม่เจ้าคะ”

“ไม่”

“ทำไมเล่าเจ้าคะ” จริงอยู่ว่าไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกันมาก่อน แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องยากกระไรมิใช่หรือ

“เอ๊ะ หล่อนจะมาเซ้าซี้กระไร ฉันรำคาญหล่อนเต็มทน”

คราวนี้แม่ดาราผงะ หล่อนไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า จะได้ยินวาจาร้ายๆ เช่นนี้จากปากเขา “...รำคาญ พูดว่ารำคาญฤๅเจ้าคะ”

“หูไม่ดีรึแม่ดารา” พ่อทับเสียงดัง บอกชัดว่าเจ้าตัว รำคาญ หล่อนจริงๆ “ไป มาทางไหนก็ไปทางนั้น ฉันรีบ”

เขาออกปากไล่ แต่หล่อนไม่ไป มือที่เคยเก็บเรียบร้อยนั่นแหละ คว้าท่อนแขนเขาอีกครั้ง เขย่ามันเบาๆ พลางถามด้วยน้ำเสียงสั่นว่า

“พี่ทับเป็นกระไรไปกันแน่เจ้าคะ บอกน้องมาเจ้าค่ะ บอกให้คนเขลาเช่นน้องเข้าใจทีเถิด”

“เป็นคนที่ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับหล่อน”

“แต่ฉันจะยุ่งเกี่ยวกับพี่ทับ” เจ้าหล่อนแผดเสียงบ้าง เกลียดที่สุดกับการถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง “เพลานี้ฉันมีระดูแล้วเจ้าค่ะ”

คนที่กำลังตั้งท่าอ้าปากเอ็ดหล่อนต่อ มีอันต้องชะงักงันไป แล้วใบหน้านั้นก็เริ่มแดง

“ฉันถึงวัยออกเรือนแล้วเจ้าค่ะ”

“มาบอกฉันทำไมแม่ดารา วิปลาสไปแล้วรึ” พ่อทับเค้นเสียงลอดไรฟัน ให้ตายเถอะ หล่อนทำตนชักจะวางสีหน้าไม่ถูก

“ก็หากจะต้องออกเรือนกับผู้ใด ผู้นั้นฉันก็หมายว่าจะต้องเป็นพี่ทับเพียงคนเดียวเจ้าค่ะ”

“นี่หล่อนกำลังฝันกลางวันรึ” ตั้งแต่เกิดมาจนเป็นหนุ่ม พ่อทับสาบานได้ว่า ไม่เคยมีหญิงใดมาพูดจาเช่นนี้กับตน แม่คนนี้ช่างไร้ยางอายนัก และมันทำให้ตนขนลุกขนชันไปหมด

“โอ๊ย!” ร่างเล็กๆ ถูกผลักออกไปโดยแรง เซแล้วก็ล้มลงหมดท่า

“ฟังหนา จงฟังให้ดี ฉันน่ะไม่มีทางเอาหล่อนมาทำเมียดอก เลิกฝันแลเลิกมายุ่งกับฉันได้แล้ว!”


หมายเหตุ : บุพชาติ มีทั้งหมด ๓ เล่มจบนะคะ วางขาย เล่ม ๑ กับเล่ม ๒ ก่อน เล่ม ๓ จะตามมาทีหลังค่ะ