บุปผาเลี่ยมเพชร เล่ม3 [จบ]

จากสตรีไร้ศักดิ์ที่ถูกขับไล่ออกจากจวนเสนาบดีกลับรุ่งเรืองจนเป็นคนสำคัญของแว่นแคว้น ในเมื่อเนื้อแท้ของนางเป็นเพชร แม้จะตกเปื้อนดินแต่อย่างไรก็ไม่อาจซ่อนประกายแห่งความสามารถไปได้
การตัดสินใจครั้งหนึ่งของนางสามารถพลิกฟ้ากลับดิน ผู้ใดจะคาดคิดว่านางจะสามารถสะสางปัญหาของแคว้นที่มีมามากกว่าสิบปีลงได้
แม้นางจะมีชีวิตมาถึงสองชาติภพหรือมีความสามารถมากเพียงใดแต่กลับไม่รู้ว่าจะจัดการกับปัญหาหัวใจครั้งนี้ได้อย่างไร บุรุษทั้งสองไม่ว่าจะเป็นคุณชายหวังหรือท่านแม่ทัพใหญ่ต่างก็ดีต่อนางไม่แพ้กัน
ในเมื่อหัวใจไม่อาจแบ่งออกเป็นสอง นางต้องขอบคุณสถานการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นทำให้นางได้รู้ใจตัวเองเสียทีว่าถึงที่สุดแล้วความรักของนางมีให้ผู้ใดกันแน่ เรื่องของหัวใจไม่อาจปล่อยให้ยืดเยื้อคาราคาซังต่อไปได้อีกแล้ว...

“ในวันนี้เจ้าจึงตัดสินใจมาบอกข้าเช่นนี้สินะ” เสียงของเขาแผ่วเบา
“ข้ารู้ดีว่าหากรู้ใจตนแล้วก็ไม่ควรยืดเยื้อคาราคาซัง” แววตาของฟางหรงยังคงยิ้มอย่างอ่อนโยน
“ข้ายอมรับการตัดสินใจของเจ้าทุกอย่าง” แม้จะต้องกลืนก้อนเลือดกลับเข้าไปในอกแต่เขาก็เป็นลูกผู้ชายมากพอที่จะรับความจริง ถึงอย่างไรแม้คนในใจนางจะมิใช่เขาแต่ว่าเขาก็ยินดีเฝ้ามองคอยปกป้องคุ้มครองนางไปตลอดชีวิต
“ถ้าเช่นนั้นหลังจากนี้ท่านยินดีดูแลข้า รักใคร่ข้าไปจนผมขาวโพลนหรือไม่” ฟางหรงยิ้มอ่อนโยนส่งให้
“ข้ายินดี…หา? เจ้าว่าอย่างไรนะ” เสียงรวดร้าวของเขาไม่ทันจบก็รู้สึกคล้ายสมองอื้ออึงปะติดปะต่อเรื่องไม่ถูก
“ข้าถามว่าหลังจากนี้ท่านยินดีดูแลข้า รักใคร่ข้าไปจนผมขาวโพลนหรือไม่” ฟางหรงยังคงถามซ้ำด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ไม่เพียงเท่านั้นนางยังขยับเข้ามาใกล้ชิดพร้อมทั้งกุมมือเขาไว้แน่น
“เจ้า...เจ้า” เขายังคงสับสนพูดไม่ออก
“ท่านช่างเข้าใจยากจริงๆ หรือสมองท่านหดเหลือเท่าเม็ดถั่วเสียแล้ว ไฉนจึงฟังไม่เข้าใจ” ฟางหรงหัวเราะเบาๆ
“เจ้าหมายความว่าอย่างไร” เขายังคงไม่เชื่อถือ คล้ายกับว่าเขาฝันไป
“ในเมื่อท่านสมองช้า ข้าก็จะอธิบายให้ละเอียดแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ตอนนี้ข้ารู้ใจตัวเองแล้วว่าผู้ที่อยู่ในใจข้าคือท่าน หากท่านไม่ยอมรับข้าก็ได้แต่เพียงทำใจขอร้องให้ผู้อื่นช่วยดามใจเสียแล้ว” ฟางหรงยิ้มอ่อนโยน