ณ ดารัน...หัวใจฉันมีเพียงเธอ

ความรัก...ต่อให้มีทิฐิมากมายแค่ไหน แต่ถ้าคนสองคนรักกันอย่างมั่นคงไม่แปรเปลี่ยน สักวันหนึ่งความรักก็จะดึงหัวใจสองดวงให้กลับมาหากันอยู่นั่นเอง...

“ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณค่ะพสุ”

ตอนแรกอัสมาร์คาดหวังให้เขาเปิดปากพูดทักทายอะไรกับเธอก่อน ถึงจะอดหวาดหวั่นใจไม่ได้ว่ามันอาจเป็นคำพูดที่เหน็บแนมหรือเสียดแทงความรู้สึก เพราะสีหน้าเขามันฉายชัดออกมาแบบนั้น แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้ยิน

และเธอก็ไม่อาจรอคอยด้วยความอึดอัดใจต่อไปได้อีก จนต้องเริ่มต้นพูดกับเขา แล้วก็เป็นอย่างที่เธอกลัว เมื่อประโยคแรกที่เขาเอ่ยตอบกลับมาช่างแสนกระด้างและกระแทกใจเธออย่างจัง

“สำคัญสำหรับใคร...คุณ หรือว่าผม”

หญิงสาวโกรธพ่อขึ้นมาชั่ววูบที่เขาทำให้เธอตกอยู่ในสภาพนี้ ก่อนจะบอกเขาไป

“สำหรับ...พวกเรา”

ริมฝีปากเขาเหยียดหยัน “ก็คงงั้น ผมเดาไม่มีผิดอยู่แล้ว เพราะถ้ามันไม่สำหรับพวกคุณ วันนี้คุณก็คงไม่มาที่นี่”

อัสมาร์สูดลมหายใจยาวเอาอากาศเข้าปอด หวังให้มันช่วยไปเจือจางความอึดอัดใจให้เบาบางลง แต่ประโยคต่อมาของเขายิ่งเพิ่มความอึดอัดให้เธอมากขึ้น

“และมันก็คงสำคัญสำหรับพวกคุณมาก ถึงขนาดทำให้คุณเหยียบเท้าเข้ามาในบริเวณบ้านของผู้ต้องสงสัยอย่างผมได้”