สิเน่หาผูกขาด

“ถูหลังน่ะพอแล้ว เปลี่ยนมาดูข้างหน้าบ้าง”
“ทะ ทำอะไรคะ คุณถูเองสิ” เปรมมิกาเสียงสั่น
“ผมไม่ชอบถูเอง ชอบให้คนอื่นถูให้มากกว่า” ก้มลงกระซิบข้างหูแผ่วเบา แล้วบังคับมือเธอเลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ จากหน้าอกต่ำลงมาถึงสะดือ แม้เจ้าตัวจะพยายามขืนไว้ แต่เรี่ยวแรงก็สู้คนตัวโตกว่าไม่ได้
“ในเมื่อคุณทำให้มันผงาด ก็ต้องเป็นหน้าที่ของคุณที่ต้องทำให้มันสงบ”

เธอถูกเสือข่มขืน! ความจริงหรือความฝัน
พ้นจากเงื้อมมือพ่อเลี้ยงอย่างหวุดหวิด ใครจะคิดล่ะว่าจะหนีเสือมาปะเสือที่ร้ายกว่า ผู้ชายที่ภายนอกดูสงบ และแสนดี กลับซุกซ่อนความร้ายกาจและอันตรายจน ‘เปรมมิกา’ คาดไม่ถึง ถอดได้ถอด! ฉีกได้ฉีก! คือผลพลวงเมื่อ ‘แอนดริว’ โมโห แต่ภายใต้ความดุดันและหึงหวงก็ซ่อนไว้ด้วยความรักที่เธอเองก็สัมผัสได้ เผลอตัว เผลอใจ ตกหลุมพราง โดยไม่รู้เลยว่า เมื่อใดที่มีทายาท เมื่อนั้นชีวิตเธอจะถึงกาลเปลี่ยนแปลงตลอดกาล กับอันตรายที่ซุกซ่อนไว้ใต้ความลับที่ถูกปกปิดมาเนิ่นนาน

“อื่อ อึก ฉะ ฉันเจ็บ เอามันออกไป”
แอนดริวก้มลงประกบปากแทรกสอดปลายลิ้นเข้าไปตวัดกับลิ้นบางเพื่อปลอบโยน “ทนหน่อยนะครับเจ็บไม่นานหรอก”