ล่ารักรอยอดีต

คำโปรย:-
การจากลากันโดยไม่ทันได้บอกกล่าว สร้างความเจ็บปวดให้ทั้งเขาและเธอ เพราะวันนี้เขาจะกลับมาตามหาพร้อมกับทวงคืนความรักในอดีต ความทรมานจากการพรากจากกันจะสิ้นสุดลงได้หรือไม่ ต้องเปิดประตูเข้าสู่เรื่องราวของเจมส์กับชุตินันท์กันค่ะ ^_^
----------------------------------------
บางช่วงบางตอน:-
“นันท์..ผมขอโทษ คุณเจ็บมากไหม”
“โอ๊ย! เจ็บ ๆ มากเลย” หญิงสาวได้ทีจึงแกล้งเจ็บเพิ่มเข้าไปอีกสิบเท่า “อู๊ย! เจ็บทั้งก้น เจ็บทั้งข้อเท้าเลย โอ๊ย!..เดี๋ยวข้อเท้าฉันจะบวมไหมเนี่ย โอ๊ยยยย...”
“ผมขอโทษ อย่างนี้ต้องหาอะไรเย็น ๆ มาประคบใช่ไหม” เจมส์ถึงกับหน้าเสีย รู้สึกผิดที่ทำให้หญิงสาวต้องเจ็บตัว รีบเอ่ยขอโทษและถามวิธีปฐมพยาบาล
“ใช่ค่ะ คุณลองไปดูในห้องน้ำหน่อยสิ ไม่รู้ว่ามีผ้าหรืออะไรที่พอจะใช้ได้บ้างหรือเปล่า ถ้ามีผ้าก็เอาผ้าชุบน้ำบิดหมาด ๆ มาพันไว้ก่อนก็น่าจะพอไหวนะคะ”
“ได้ ๆ คุณรอแป๊บเดียวนะ”
คนรู้สึกผิดรีบวิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำทันที เป็นโอกาสของชุตินันท์แล้ว หญิงสาวรีบลุกขึ้นวิ่งไปที่ประตูทันที เสียงก๊อกแก๊กที่ดังขึ้นทำให้เจมส์รีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำ จนได้เห็นการกระทำของสาวคนรัก ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้าหยุดการกระทำของเธอ และจับตัวหญิงสาวได้ในจังหวะที่ประตูเปิดออกพอดี
บานประตูถูกปิดลงและล็อกกลอนอย่างแน่นหนาอีกครั้ง ร่างบางถูกเหวี่ยงขึ้นไปอยู่บนที่เตียงนอน
“โอ๊ย!” เสียงร้องของหญิงสาวดังขึ้นเพราะเจ็บจากกระกระแทกซ้ำที่เดิมอีกครั้ง
“ผมว่าเราคงพูดกันดี ๆ ไม่ได้จริง ๆ สินะ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องพูดแล้ว ทำอย่างอื่นแล้วกัน” ชายหนุ่มเดินย่างสามขุมเข้าหาหญิงสาว มือใหญ่แกะกระดุมเสื้อสูทของตนเอง ถอดออกแล้วโยนไปพาดไว้บนโซฟาตัวเล็ก ก่อนจะดึงเนคไทออกจากคอ แล้วต่อด้วยการแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตปราการตัวสุดท้ายที่ด้านบน
ชุตินันท์ที่ใช้เท้าดันตัวขยับก้นถอยหนีไปอยู่อีกฝั่งของเตียงนอน
“คุณอย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันไม่หนีไปไหนแล้วก็ได้ ฉันจะนั่งฟังคุณพูดอยู่ตรงนี้เลย ฉันสัญญา”
“ผมให้โอกาสคุณไปแล้ว และคุณก็ใช้มันหมดไปแล้วด้วย”