ทวงสิทธิ์รัก

เมื่อฤทธิ์น้ำเมาทำให้ถ่านไฟเก่าคุขึ้นในคืนงานเลี้ยง อดีตคนรักที่เลิกรากันไปเมื่อสิบปีก่อนจึงใช้มันเป็นข้ออ้างเพื่อกลับเข้ามาในชีวิตเธอ แต่อย่าฝันเลยว่า ภัทราวดี จะยอมญาติดีกับเขาง่ายๆ เพราะตอนจากกัน เควิน บราวน์ ทำกับหญิงสาวไว้อย่างเจ็บแสบ
เธอต้องกัดฟันเลี้ยงลูกเพียงลำพังเป็นเวลาเก้าปี อย่าว่าแต่คืนดีกันเลย แม้แต่ทายาทเพียงคนเดียวของเขา หญิงสาวก็ไม่มีวันแพร่งพรายให้ชายหนุ่มรู้

“ปล่อยฉันนะ!”
“ขอชื่นใจก่อน” ชายหนุ่มบอกอย่างหน้าตาเฉยก่อนจะหอมแก้มนุ่มตามอำเภอใจ เล่นเอาคนถูกฉวยโอกาสถึงกับช็อกและนั่งแข็งเป็นหินอย่างทำอะไรไม่ถูก
“แก้มเมียพยศนี่มันช่างหอมจริง ๆ” คนชนะบอกอย่างอารมณ์ดี หลังจากฟัดแก้มหญิงสาวจนพอใจแล้ว
“คนฉวยโอกาส”
“ใช่ครับ ผมไม่เถียงเลย เพราะถ้าไม่ฉวยโอกาสก็คงไม่มีโอกาสได้หอมแก้มเมียพยศแบบนี้”
“หยุดเรียกฉันแบบนั้นนะ!”
หญิงสาวสั่งเสียงเขียวเพราะรู้สึกแปลก ๆ กับสรรพนามที่เขาตั้งขึ้น หากเควินกลับหัวเราะชอบใจและไม่ยอมทำตามง่าย ๆ ชายหนุ่มพลิกร่างบางลงไปนอนบนโซฟา ก่อนจะค่อมตัวเธอไว้อย่างถือสิทธิ์โดยที่ภัทราวดีแทบไม่มีโอกาสได้ร้องประท้วงด้วยซ้ำ และก่อนที่เธอจะทันได้โวยวายเขาก็มองดวงตากลมโตด้วยสายตาจริงจัง
“ต่อจากนี้ผมจะทำทุกอย่างตามใจตัวเอง...เมื่อไรที่ผมอยากจูบ...ผมก็จะจูบ”