พิกัดร้อนซ่อนละติจูดรัก

เมื่อคืนเขาต้องทำอะไรพลาดไปแน่ๆ
ตัวประหลาด...สิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนจะมาจากนอกโลก...ผู้หญิงท่าทางเพี้ยนๆ ที่กำลังอ้าปากเขมือบอาหารเช้าอยู่ตรงหน้าเขา...นี่มันคือความผิดพลาดที่สุดในชีวิต
เธอสวยหรือเปล่าหนอ...ไม่รู้สิ...แต่เธอทั้งขาวและมีทรวดทรงองค์เอว ที่ทำให้บางส่วนของร่างกายเขาปวดหนึบอย่างแปลกๆ
ขาว อวบอิ่ม ชวนให้ตาพร่ามัว...นั่นแหละเธอ
เฮ้อ...ไม่นะ...อย่างไรเสียผู้หญิงที่เขาพาขึ้นห้องเมื่อคืนนี้ก็ไม่ใช่แนวของเขาสักนิด...ไม่ใช่ แถมห่างไกลกันหลายปีแสง
ไม่นะ...ไม่ใช่สักนิด
ชายหนุ่มได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ ตอนที่ดวงตาของเขาบังเอิญมองตามปากเจ่อๆ สีแดงระเรื่อของเธอที่กำลังอ้างับไข่ดาวเยิ้ม...ย้อย...
ทำไมต้องใจสั่น
ทำไมต้องจินตนาการว่าริมฝีปากของเขากำลังไต่เล็มเรียวปากเล็กๆ ของเธอ
โอ...ไม่...ไม่จริง...ไม่มีทาง
ตัวประหลาด...ผู้หญิงรสนิยมพิลึกพิลั่นยังคงนั่งอยู่ฟากตรงข้าม
เขาหลับตา...และ...ลืมตาขึ้นมาใหม่
โอ...ร่างขาวโพลนที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันรอบกายไว้ลวกๆ ยังคงนั่งที่เก่า ไม่มีทีท่าว่าจะมลายหายไปไหน
ต่อให้อกอวบอิ่มที่ล้นออกมาจากเนื้อผ้าจะน่ามองเพียงไร
ต่อให้ตากลมๆ ทว่าคมกริบคู่นั้นจะช้อนมองมาที่เขาแบบไม่ตั้งใจ แต่...โอ...มองแบบนั้น เจ้าหล่อนตั้งใจยั่วยวนเขาใช่ไหม
ไม่...ไม่...ไม่...
นี่มันฝันร้ายชัดๆ...
ใครก็ได้ช่วยปลุกเขาที ปลุกให้เขาฟื้นคืนสติ และกระซิบบอกเขาดังๆ ทีว่า...เรื่องบ้าบอที่เกิดขึ้นเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา...
เรื่องร้อนๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างเขาและเธอ...บอกทีสิ...ว่ามันแค่ฝันร้าย...เรื่องล้อเล่น...ที่ไม่เคยเกิดขึ้นจริง
ตื่นๆๆๆๆๆ
ฝันน่ะ...ฝันร้าย...
ระหว่างที่กำลังนั่งกุมขมับอย่างหนักอกหนักใจ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นคล้ายรำพึงกับตัวเอง
"ขอข้าวต้มอีกชามได้ไหม..."
"..." เขาไม่ได้ตอบเพราะยังกล่อมตัวเองอยู่เนืองๆ ว่าเรื่องทั้งหมดคือความฝัน
"นี่...หูแตกหรือไง...สั่งข้าวต้มอีกชามสิ...ยังไม่อิ่มนะ..."
คนตรงหน้าเสียงแหวและตบโต๊ะดังจนเขาเองสะดุ้ง
"ข้าวต้ม...จะกินข้าวต้มอีกสักชาม..."
ซวย...นี่มันเรื่องเฮงซวย
ใช่...ซวยรับวัยสามสิบเก้าแท้ๆ
แล้วยายเด็กหน้าร้ายๆ ที่อายุแค่ยี่สิบกว่าๆ นี่ก็...ริจะตีเสมอเขาอีก
ตาย...ให้ตายเถอะ
"จะได้กินไหมข้าวต้มน่ะ...ถ้าไม่ได้...ฉันจะกินนายอีกรอบ..."