金枝玉叶 อลวนรักร้ายแม่สื่อหมายรัก

หม่าซูเหม่ย หญิงสาววัยเพียง 16 หนาวนางสามารถมองเห็นดวงคู่ของผู้อื่นได้ ทำให้เริ่มที่จะทำตัวเป็นแม่สื่อให้ผู้อื่นอยู่บ่อยๆ จนกระทั่งเกิดเสียงเล่าลือกันไปว่าหากผู้ใดให้นางเป็นแม่สื่อให้ได้แล้วล่ะก็ จะได้มีชีวิตแต่งงานที่รุ่งโรจน์ชีวิตครอบครัวมีแต่ความสุข


เมื่อนึกถึงนาง ใบหน้าของนางเวลาที่ส่งยิ้มมาให้เขาก็ปรากฏขึ้นมาในหัวของเขาเสียแล้ว น้ำเสียงของนางเวลาพูดคุยกันยังคงตราตรึงชัดเจนอยู่ในห้วงคำนึงของเขา
เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเริ่มจดจำใบหน้าของนางและท่าทางของนางตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือแม้กระทั่งเริ่มอยากเจอหน้านางเช่นนี้ตอนไหน
รู้ตัวอีกทีก็กลับกลายเป็นว่ามีบ่อยครั้งที่เขาเผลอไปนึกถึงนางเสียแล้ว หรือว่าบางทีมันอาจจะไม่ได้เป็นเพียงความพลั้งเผลอ แต่เป็นความต้องการของบางสิ่งบางอย่างในหัวใจของเขาที่มันมักจะเรียกหานางออกมาโดยไม่รู้ตัว


“ข้ารักเจ้า ไม่เคยคิดที่จะมีหญิงอื่นหรือรักผู้อื่นนอกจากเจ้า” อวี้ฉางสือไม่สนใจใครทั้งสิ้น เขาตรงไปดึงภรรยาตัวเล็กของตนเอามากอดเอาไว้แนบอก กอดนางให้แน่นที่สุด เขาไม่สนว่านางจะทุบหลังของเขาแรงสักแค่ไหน
คิดเพียงแต่ว่าเขาจะไม่ยอมปล่อยภรรยาในอ้อมกอดไปเป็นเด็ดขาด
“อย่าเอาอ้อมแขนที่กอดหญิงอื่นมากอดข้า ข้ารังเกียจเจ้าได้ยินหรือไม่ว่าข้ารังเกียจ!!!” นางกรีดร้องอยู่ในอ้อมกอดของบุรุษที่นางรักสุดใจ ที่ยามนี้กับเป็นผู้ที่ทำให้นางร้าวไปทั้งหัวใจ
“อ้อมแขนข้า ร่างกายข้าทุกอย่างล้วนเป็นของเจ้า มีเจ้าเพียงผู้เดียวที่เป็นเจ้าของข้าในทุกๆอย่าง เจ้าเป็นหัวใจเป็นชีวิตของข้าอวี้ฉางสือ” เขาเอ่ยออกมาอย่างนักแน่น