พันธนาการซ่อนรัก

ความคุ้นเคยก่อนเกิดเป็นความรักล้นอก เพราะรักจึงถลำลึกจนเกิดเป็นพยานรักตัวน้อย แต่เธอจำใจต้องจากเขามาเพราะเขาเป็นคนที่ไม่ควรรัก
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
“จ้องผมมาก ผมจะจูบคุณเอานะ” เขายิ้มเย้าเธอ
“ได้สิคะ จูบอายที...” อารียาขยับใบหน้าเนียนของเธอเข้าหาอีกฝ่าย และประทับจูบเบา ๆ ที่ริมฝีปากของคนตรงหน้าทีหนึ่ง เธอผละออกจากเขาแล้วจ้องหน้าชายในฝันของเธออีกที
บริณัยที่ถูกจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัวนิ่งอึ้งในทันที สัมผัสแผ่วเบาเมื่อสักครู่ แม้จะรวดเร็วมากแต่กลับสั่นสะเทือนไปถึงหัวใจ
“คุณรู้ใช่มั้ยว่าผมรู้สึกยังไง?” เขาถามแผ่วเบา
“รู้ค่ะ...รู้ว่ามันไม่สมควรแต่อายก็ยังห้ามใจตัวเองไม่ได้” ตาที่เป็นประกายเมื่อครู่หม่นเศร้าลงทันที
บริณัยเหมือนกับได้สติ จึงหักห้ามใจออกมา
คำว่าไม่สมควรที่เธอเอ่ย เขารู้ดีอยู่แก่ใจแต่...
“ผมไปส่งคุณที่ห้องนะ”