คุณอาต้นหนาวกับหลานสาวปลายฝน

My beloved rainy season & your early winter
ปลายฝนของผม & ต้นหนาวของคุณ

การสูญเสียผู้เป็นพ่อทำให้ชีวิตของ ‘ปลายฝน’ พลิกคว่ำคะมำหงาย
ที่แย่พอกันก็คือเธอดันแอบหลงรัก ‘อาหนาว’ ซึ่งเป็นผู้ปกครองเสียนี่
หญิงสาวต้องเก็บซ่อนความรักเอาไว้ให้ลึกสุดใจ
แต่จะห้ามใจอย่างไรไหว ในเมื่อคุณอาใจดีเหลือเกิน

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“ไม่ใส่ถุงมือแน่เหรอ”
“โธ่ ไม่ได้หนาวถึงขนาดหิมะตกเสียหน่อย”
“แต่ที่นี่เคยหนาวจนแม่คะนิ้งขึ้นยอดหญ้าครับ” ชายหนุ่มที่นอนตะแคงยื่นมือไปบีบปลายจมูกรั้น
“ฮื่อ ไม่ใส่หรอกค่ะ อาหนาวน่ะห่วงตัวเองเถอะ มีผ้าห่มแค่ผืนเดียวแถมยังไม่ใส่เสื้อแขนยาวด้วย”
“อาหนังหนากว่าฝน”
ปลายฝนเอื้อมมือไปหยิกต้นแขนคุณอาเบาๆ
“ก็ไม่หนาไปกว่าฝนสักเท่าไหร่”
หญิงสาวว่าพลางหัวเราะก่อนจะยิ้มค้างเมื่อปลายนิ้วเขาเลื่อนมาลูบผิวแก้ม
…แตะตรงนั้นแต่กลับสะเทือนถึงหัวใจ
“ผิวเราบาง” เสียงทุ้มพร่าต่ำ
หญิงสาวไล้ท้องนิ้วกับแขนกำยำคืนบ้าง
“ผิวอาหนาวก็ไม่หนานี่คะ”
ดวงตากลมจ้องบริเวณที่เธอกำลังลูบตาเขม็ง อย่าคิดว่าเธอจะกล้าช้อนตาขึ้นเลย ที่ทำอยู่ตอนนี้นับว่ารวบรวมความกล้าทั้งหมดของชีวิตมาแล้ว
ฟอดดด…
หญิงสาวถึงกับแข็งค้างไปเมื่อคุณอาขยับตัวมาหอมหน้าผากฟอดใหญ่ก่อนเลื่อนมาที่แก้มอีกสองฟอดนานๆ
“อย่าซน”
“…”
วิญญาณปลายฝนออกจากร่างไปแล้ว ที่เหลืออยู่นี่แค่กายหยาบเท่านั้น
“ฝันดีครับ ฝันถึงอาบ้างนะ”
เจออาหนาวบอกฝันดีด้วยเสียงแปด เป็นไงล่ะปลายฝน… สู่ขิตไปเลยไหม ><