หลิวอี้โยว เล่ม2

“โยวเอ๋อ พี่ขอโอสถของเจ้าสักเม็ดได้หรือไม่” จวางโม่เฟิงเอ่ยท่าทางยินดีเป็นอย่างยิ่ง
หลิวอี้โยวงง แม้แต่เฉินตงก็งง
จะเอาโอสถสำหรับสัตว์อสูรไปทำอะไร
แต่แล้วก็ได้สติ คิดว่าจวางโม่เฟิงคงอยากช่วยนางป้อนโอสถอสูร นางจึงส่งโอสถให้อีกฝ่ายไปทั้งขวด เพียงแต่ยังไม่ทันเอ่ยอะไร จวางโม่เฟิงก็เทโอสถใส่มือและโยนเข้าปากไปแล้ว
ทันทีที่โอสถลงคอ ชายหนุ่มผู้หนังศีรษะเงาวับก็มีเส้นขนงอกขึ้นอย่างช้า ๆ
ช้าก็บ้าแล้ว…
เวลาไม่ถึงอึดใจ ทั้งตัวของจวางโม่เฟิงเต็มไปด้วยขน แต่บนศีรษะยังเงาวับเช่นเดิม