คุณหมอซ่อนรัก

อาจารย์หมอภาคินผู้สุขุมและเย็นชา กับนักศึกษาสาว ประกายดาว ที่เป็นเหมือนแสงดาวส่องสว่างในใจเมื่อเขาได้รู้จักเธอ ความอ่อนหวานและอ่อนโยนของเธอจะสามารถละลายหัวใจที่แข็งดังภูเขาได้หรือไม่

*********

"ดาว เห็นอาจารย์คนใหม่รึยัง" อารยาหันมากระซิบกับเพื่อนที่เดินมาอยู่ข้างๆ

"ไม่กล้ามองหรอกแก แค่กิตติศัพท์ที่ได้ยินมาก็ชวนขนหัวลุกแล้ว"

หญิงสาวพูดขึ้นพลางยกมือขึ้นปิดปากที่กำลังจะหาวด้วยความง่วง เนื่องจากเมื่อคืนเธอดูหนังสือสอบจนดึกดื่น เวลาที่ได้นอนแค่3 ชั่วโมงเอง พลันสายตาก็เหลือบไปปะทะเข้ากับอาจารย์ที่มีดวงตาคมดุเข้าอย่างจัง เธอรีบหุบปากฉับลงทันทีด้วยความตกใจ

“อดหลับอดนอนมาจากไหนคุณหมอประกายดาว”
เสียงทุ้มที่ชวนน่าฟังแต่สำหรับเธอกลับชวนขนหัวลุกซะมากกว่า

หญิงสาวส่ายศีรษะจนปอยผมข้างนึงที่ถูกมัดไว้หลวมๆตกลงมาปรกหน้า เธอรีบเก็บปอยผมเหน็บข้างหูก่อนจะยกมือขอโทษชายหนุ่มที่ส่งสายตาคมกริบตรงมาที่เธอ

**************

ร่างบางสั่นสะท้านอยู่ในอ้อมแขนของชายคนรัก จุมพิตที่ตอนแรกแผ่วเบา กลับทวีความรุนแรงมากขึ้นเมื่อคนสองคนต่างโหยหาและคิดถึงกันและกัน ภาคิณจับร่างของเธอให้นั่งบนหน้าตักในลักษณท่าอุ้มแขนขวากอดเอวบางไว้แน่นไม่ยอมปล่อย มือข้างซ้ายของเขาค่อยๆปลดกระดุมคอเสื้อเชิ้ตของตัวเอง ก่อนจะจับถอดโยนทิ้งไว้ข้างโซฟาอย่างไม่สนใจนัก ริมฝีปากอุ่นร้อนค่อยๆถอนจูบจากริมฝีปากหวาน ดวงตาคมกริบจ้องมองใบหน้าหญิงสาวที่ตอนนี้อิงแอบซบอยู่กับไหล่ของเขา โดยที่แขนของเธอทั้งสองข้างโอบรอบคอเขาเอาไว้หลวมๆ ก่อนที่มือน้อยๆจะเริ่มซุกซน จับใบหูของเขาเล่นด้วยความเคอะเขิน


ชายหนุ่มยิ้มนิดๆกับท่าทีที่น่ารักของเธอ มือข้างซ้ายเอื้อมไปรูดซิบเดรสตัวสวยด้านหลังลง ทำให้สายคล้องไหล่ของเธอร่วงหล่นลงไปด้วยจนเธอต้องรีบจับตัวเสื้อเอาไว้

"ไหนอาจารย์ว่าจะไม่ทำอะไรดาวไงคะ ดาวว่าเราจูบกันแค่นี้ก็พอนะ..คะ อุ๊บ!!!"
เสียงของหญิงสาวถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ เมื่อเขาก้มลงมาปิดปากเธออีกครั้ง