อาถรรพ์สกุลจิว เล่ม 2​ ​(เล่มจบ)​

“ขะ… ข้ายังจะหนีท่านพ้นอีกหรือเจ้าคะ”
จิวซินหลบสายตาของอวิ๋นเซียวอย่างเขินอาย แต่ด้วยระยะห่างของทั้งสองคน ที่ยืนราวกับจะแนบชิดกันอยู่ตอนนี้ เพียงแค่จิวซินหลบสายตาของเขาก็กลับกลายเป็นว่านางก้มลงไปซบที่หน้าอกแกร่งของเขาแทนเสียอย่างนั้น
จิวซินกำลังจะก้าวถอยหลังออกมาก็ถูกแขนทั้งสองข้างของอวิ๋นเซียว ล็อกตัวนางเอาไวเสียก่อน
“ท่าน! นี่มันที่วัดนะเจ้าคะ หัดเคารพสถานที่บ้างได้หรือไม่”
จิวซินเอ่ยออกไปเสียงเบา ถึงแม้น้ำเสียงจะตำหนิอย่างชัดเจน แต่นางก็ไม่ได้มีท่าทีโกรธเกรี้ยวอันใด
อวิ๋นเซียวยังคงไม่ยอมปล่อยจิวซิน เขาก้มลงไปใกล้ใบหูของนางก่อนจะกล่าวประโยคที่ทำให้จิวซินอยากจะกัดลิ้นของตนเองทิ้งไปเสีย
“อ่อ หากไม่ใช่ที่วัดก็ทำได้ใช่หรือไม่”
จิวซินทุบไปที่หน้าอกของอวิ๋นเซียวเต็มแรง แต่แรงของนางจะทำอันใดได้ นางทั้งอายทั้งเจ็บใจ
อวิ๋นเซียวหาได้รู้สึกเจ็บแต่อย่างใด แต่เขาก็ยอมปล่อยนางในที่สุด
จิวซินที่หลุดออกจากอ้อมแขนนั้นได้ก็รีบเดินหนีไปในทันที หลัง ๆ มานี้ อวิ๋นเซียวไม่รู้ว่าไปเอาน้ำตาลมาทาปากไว้หรือไร กล่าวออกมาแต่ละคำถึงได้ทำเอานางเขินอายไปหมดเช่นนี้!
จิวซินยกมือขึ้นมากุมใบหน้าที่ร้อนผ่าวของตนเองเอาไว้ก่อนจะรีบเดินออกไปจากจุดนั้นอย่างรวดเร็ว
อวิ๋นเซียวเห็นท่าทีเช่นนั้นของจิวซินก็ให้ขบขันยิ่งนัก
“ถูกแล้ว เจ้าหนีข้าไม่พ้นหรอกซินซิน”