รอวันฝนซา

เราจะยอมเสียสละคนที่เรารักให้คนอื่นทั้ง ๆ ที่รู้ว่าหัวใจจะต้องเจ็บได้จริง ๆ หรือ นี่คือคำถามที่คำตอบของใครหลายคนอาจตอบกลับมาว่า “ไม่” เพราะความรัก ไม่ใช่เรื่องที่ต้องเสียสละคนที่รักให้ใคร
แต่คำตอบของ ปลายฝน หญิงสาวที่แอบรักเพื่อนสนิทที่เพิ่งกลายมาเป็นคนรักจากความผิดพลาดเพียงค่ำคืนเดียวอย่าง ปฐวี คำตอบของเธอนั้นคือ “ใช่” เพราะคำว่ารักคำเดียว เธอถึงได้ยอมเฉือนหัวใจของตัวเองให้เจ็บปวดเพียงเพื่อยอมให้เขาได้กลับไปมีความสุขกับคนที่เขารักมากอีกครั้ง แม้รู้ดีว่าหัวใจของตัวเองที่ถูกเฉือนนั้นจะกลัดหนองก็ตาม การต้องบอกเลิกคนที่รักสุดหัวใจนั้นช่างทรมานเหลือเกิน


“เลิกพูดเรื่องนี้เถอะนะ เด็กในท้องของรุจยาควรมีพ่อไม่ใช่หรือไง” เสียงของปลายฝนนั้นเจ็บปวดสุดหัวใจ
แก้วตามองเพื่อนที่เอนตัวลงนอนที่โซฟากว้างอย่างนึกสงสาร “แล้วลูกของแกล่ะฝน หลานของฉันมันไม่ควรมีพ่อหรือไง” คำถามของแก้วตาที่ถามออกมานั้นเรียกหยดน้ำตาของปลายฝนให้ไหลริน
“ก็มีฉันไง” น้ำเสียงของปลายฝนช่างแผ่วเบา มือบางลูบ
หน้าท้องที่ยังคงแบนราบ น้ำตาก็ร่วงรินไหลรดใบหน้างามเศร้า
ก่อนที่เธอจะเดินทางไปถึงคอนโดของปฐวี ก่อนที่รุจยาจะเดินเข้ามาบอกข่าวดี ภาพฝันที่เธอมีนั้นมีแต่ความสุข สุขที่ได้อยู่ข้างกายคนที่แอบรักมานาน สุขที่จะได้มีครอบครัวเล็ก ๆ ด้วยกัน แต่ภาพนั้นก็เปลี่ยนตัวแสดงจากเธอเป็นรุจยา เธอถอยเพราะรู้ว่าปฐวีรักรุจยามากแค่ไหน ถ้าไม่รักเขาจะเจ็บปวดมากขนาดนั้นในวันที่ต้องจากกันหรือไง และเธออยากให้เขามีความสุขกับคนที่เขารักอีกครั้ง


หากวันใดที่สายฝนซาท้องฟ้าจะกลับมาสดใส

------ กดอ่านตัวอย่างก่อนซื้อนะคะ------
ขอบคุณทุกคนที่รักและอุดหนุนนักเขียนมือใหม่คนนี้

ราคาที่ซื้อผ่านเว็บจะถูกกว่าซื้อผ่าน IOS ค่ะ