บทเรียนรัก...ของหนุ่มน้อยร้ายเดียงสา

“อยู่บนพื้นมันเย็น เดี๋ยวผมอุ้มพี่ขึ้นไปที่เตียงก็แล้วกันนะครับ”
“เบลจะส่งพี่เข้านอนเหรอ พี่ยังไม่ง่วงเลยนะ” ลูกหว้ายังมีกะจิตกะใจที่จะพูดก่อกวนชายหนุ่มต่อ เธอไม่สนหรอกว่าเขาจะทำอะไร แค่เธอได้แกล้งเด็กหนุ่มวัยขบเผาะแบบนี้ก็เป็นความสุขเล็กๆ ของเธอแล้ว
“เหอะๆ นอนหลับฝันดีนะครับพี่หว้า” เขาพูดจบก็ก้มลงไปประกบปากจูบหญิงสาวทันทีโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว
หญิงสาวตาเหลือกไม่คิดว่าเด็กหนุ่มอย่างเขาจะร้ายกาจฉวยโอกาสได้เร็วถึงเพียงนี้