หวง (เหนือเมฆ-น้ำหนึ่ง)

"หวง" ไม่อยากให้ใครได้มองเธอ ไม่อยากให้เธอได้มองใคร


**ตัวอย่างเนื้อหาบางส่วน**

“ใครอนุญาตให้แต่งตัวแบบนี้” เหนือเมฆกวาดสายตาทั่วร่างบางแล้วเอ่ยถาม

“มหาลัยค่ะ” น้ำหนึ่งตอบกลับพร้อมจ้องมองชายหนุ่มตาใส ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับคำถามของเขา

“กวนตีน” เหนือเมฆว่า แล้วกระชากร่างบางที่อยู่ไม่ไกลเข้าสู่อ้อมแขน

“เสื้อรัดจนกระดุมจะปริออกมาอยู่แล้ว” ชายหนุ่มค่อนว่าอย่างไม่ชอบใจ

“เว่อร์ ไม่ได้รัดขนาดนั้นสักหน่อย” น้ำหนึ่งเถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้ ถึงแม้เสื้อนักศึกษาของเธอจะตัวเล็กเกินไปสำหรับมาตรฐานของเขา แต่เธอมั่นใจว่ามันไม่ได้รัดคับแน่นจนกระดุมจะปริอย่างที่เขาว่า

“กระโปรงก็ทั้งแคบทั้งสั้น นั่งทีเห็นไปถึงไหนต่อไหน ล้วงมือเข้าไปนิดเดียวก็เจอแล้ว” ไม่พูดเปล่ามือหนายังล้วงเข้าไปกอบกุมความโหนกนูนใต้กระโปรงสาว

“บ้า น่าเกลียด” หญิงสาวร้องว่า มือบางทุบไหล่หนาอย่างไม่พอใจ

“แต่งตัวแบบนี้รู้มั้ยว่าพวกผู้ชายมันจินตนาการไปถึงไหนต่อไหน” เหนือเมฆต่อว่าเสียงเครียด มือหนายังคงรุกรานความโหนกนูนกลางร่างสาว

“ผู้ชายใจสกปรกนะสิ คนอื่นเขาแต่งกันเยอะแยะทำไมคุณเหนือต้องมาว่าด้วย”

เสียงว่าปนสะอื้นทำให้เหนือเมฆหยุดชะงักมือที่กำลังเคลื่อนไหว
ชายหนุ่มถอนหายใจเมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้าก้มหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้น มือหนาผละจากกลางกายสาวอ้อมไปโอบรัดร่างบาง ส่วนมืออีกข้างก็เชยคางมนให้เงยหน้าขึ้นสบตา

“ฉันหวงไม่ชอบให้ใครมอง เข้าใจหรือเปล่า”