สาวน้อยของอาพจน์ (หนังสือเสียง)

เขาหายไปนานหลายปีและกลับมาช่วยเหลือเธอเอาไว้จากมารดาเลี้ยงใจร้าย...
+++
“เอกสารสำคัญให้ผมเป็นผู้ปกครองของดรุณีต่อจากนี้เป็นต้นไป”
“ได้ยังไงกัน ยายหนูดีเป็นลูกเลี้ยงของฉัน จะยกให้ใครง่ายๆ ได้ไง”
“หนี้สินของคุณผมก็จ่ายให้แล้ว จะเอายังไงอีก” พจน์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดุดัน
“คุณพจน์เป็นผู้ชาย จะยกเด็กผู้หญิงให้อยู่ในการดูแลได้ยังไง ไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย” จินตนาเริ่มหัวหมอ
“แล้วจะเอายังไงครับ ผมไม่ชอบอ้อมค้อมมากความคุณก็รู้ดี”
“ยายหนูดีอายุสิบแปด แต่งงานได้แล้ว คุณจะแต่งงานกับยายหนูดีไหมล่ะ ถ้ายอมแต่งถึงจะพาไปได้” คนหัวหมอยังพูดต่อ ดรุณีได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับตาโต หันไปมองหน้าพจน์
พจน์รักสันโดษและหวงความโสดเป็นอันมาก คงไม่ยอมแต่งงานกับเธอง่ายๆ ดรุณีคิดอย่างเศร้าใจ แต่ประโยคตอบกลับของพจน์ทำให้เธอต้องเงยหน้ามองเขาอย่างตกตะลึง
“ผมยินดีรับหนูดีเป็นภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมายตอนนี้เลย ถ้าคุณต้องการแบบนั้น”
+++
“มาอยู่กับอาเป็นภรรยาของอา ก็มีชีวิตใหม่นะ ลืมอดีตเสียให้หมด”
“ค่ะอาพจน์ ขอบคุณอาพจน์มากๆ นะคะ” เธอกราบที่อกของเขา ไม่อยากนึกถึงความเลวร้ายในอดีตอีก และยังดีที่เธอเอาตัวรอดจากปากเหยี่ยวปากกามาได้
“อาบน้ำกันเถอะ” ประโยคของพจน์ทำให้ดรุณีหน้าแดง เพราะเธอคิดว่าคืนนี้เป็นคืนเข้าหอ เขาคงไม่ปล่อยให้เธอนอนสบายเหมือนคืนก่อนๆ แต่เธอก็คิดว่าตัวเองเป็นภรรยาของเขา หากเขาต้องการและปรารถนาเธอก็ไม่ควรจะเกี่ยงงอน
พจน์อุ้มร่างน้อยของเธอขึ้นสู่อ้อมแขน ร่างกายเปลือยเปล่านั้นสั่นสะท้านยามที่เขาแนบชิด ดรุณีก้มงุดๆ ให้เขาพาไปวางในอ่างอาบน้ำใบโตที่บรรจุครีมอาบน้ำหอมกรุ่นจรุงใจ
ก่อนที่ร่างสูงแข็งแรงจะก้าวลงมาในอ่างอย่างไม่รีบร้อน ดรุณียิ่งหน้าแดงเมื่อได้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าของผู้ชายเป็นครั้งแรก
+++