ลักรัก

“ที่นี่ที่ไหน”
“นรกมั้ง”
เขาย่างสามขุมเข้ามาในห้อง ด้วยท่วงท่าประหนึ่งว่าตนเองเป็นนายทาส ที่เพิ่งซื้อเธอมา
“ทำไมไม่ปล่อยให้ฉันตาย” วินาทีนี้ เธอรู้สึกโกรธเขามาก มากกว่าความเกลียดชังเสียอีก
“เรื่องอะไรจะปล่อยให้ตายง่ายๆ มีชีวิตอยู่เพื่อให้ผมทรมานคุณก่อนสิ” เขายื่นมือจับปลายคางของเธอ เธอปัดมือเขาออกอย่างแรงด้วยความขยะแขยง แต่เขากลับหัวเราะร่วนชอบใจ ยิ่งเธอต่อต้านและเกลียดชังเขาเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกประสบความสำเร็จและชนะ
“อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!”
“ฮ่าๆๆๆ ยังมีตรงไหนอีกน๊า ที่ผมยังไม่แตะต้องคุณ ลืมไปแล้วรึไงว่าเราสองคนทำอะไรกันมา หรือว่าต้องทบทวนอีกสักสองสามรอบ!!!”
“ที่ผ่านมา ฉันไม่ได้ทำกับคุณ ฉันทำกับคู่หมั้นของฉัน!”
“งั้นเหรอ?”
“หลังจากนี้ ถ้าคุณทำฉันอีก ฉันจะถือว่าคุณข่มขืนฉัน!”
“ว๊าว! งั้นผมก็จะกลายเป็นฆาตกรคดีข่มขืนน่ะสิ โอว ดูมีระดับขึ้นเยอะเลย”
“อคินไม่ปล่อยคุณไว้แน่”
“โอว น่ากลัวชะมัดเลย ป่านนี้คงมาถึงที่บ้านร้างแล้วมั้ง แต่น่าเสียดาย เพราะคงเจอแค่โทรศัพท์มือถือที่เละเป็นโจ๊ก กับชุดพยาบาลที่เลอะคราบน้ำใคร่ของชายอื่น สะใจว่ะ”
“เขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อตามหาฉัน”
“งั้นคงตามหาทั้งชีวิต เพราะตอนนี้ เรือของเราแล่นออกมาไกลเหลือเกินแล้ว...ไกลเกินกว่าจะหันหลังกลับ!!!”
เธอแทบหมดแรง เธอทำอะไรผิดนัก ถึงได้ถูกลงทัณฑ์หนักหนาขนาดนี้