นิตยสาร Creative Thailand ปีที่ 6 ฉบับที่ 1

Monsoon Forecast

ความพลุกพล่าน คลื่นฝูงชนแออัด เสียงแตรที่ผสมกับกลิ่นคละคลุ้งแตะโสตประสาท อาจคือภาพที่ไม่น่าพิศมัยนักเมื่อคิดถึงประเทศอินเดีย แต่ดินแดนที่ถือเป็นอนุทวีปแห่งนี้หนักแน่นเกินกว่าเสียงพร่ำบ่นของผู้มาเยือน เพราะการเดินทางผ่านประวัติศาสตร์ที่ยาวนาน ทั้งการต่อสู้ดิ้นร้นเพื่อเอกราช โศกนาฏกรรมทางการเมือง ความขัดแย้งทางศาสนาที่เป็นรอยร้าวลึก ได้กลายเป็นบทสรุป ณ ปัจจุบันของอินเดียที่ได้ใช้เป็นเส้นทางสู่อนาคต

แม้จะเป็นที่จับตามองในฐานะความหวังใหม่ทางเศรษฐกิจ แต่เมื่อคำนึงถึงอดีตอันเจิดจรัสสลับกับช่วงเวลาอันหดหู่ จึงไม่แปลกใจว่าเส้นทางสู่อนาคตของอินเดียนั้นไม่อาจก้าวกระโดดไปสู่ความโชติช่วงได้ในพริบตา ภาระอันหนักอึ้งนั้นมาพร้อมกับจำนวนประชากรกว่า 1.2 พันล้านคนที่แตกต่างกันด้วยวรรณะ รายได้เหลื่อมล้ำ ตั้งแต่ที่ต้องอยู่ในสลัมจนถึงเป็นเจ้าของเครื่องบินเจ็ตส่วนตัว แต่อินเดียก็วางเดิมพันอนาคตในฐานะประเทศประชาธิปไตยที่ใหญ่ที่สุดในโลก เฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการเลือกตั้งในเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา พรรคการเมืองฝ่ายค้านได้รับเลือกให้มีชัยชนะเหนือพรรคคองเกรสของตระกูลเนห์รู-คานธี ซึ่งกุมอำนาจในประเทศมากว่าครึ่งศตวรรษ โดยมีนายนเรนทรา โมดี ลูกชายของพ่อค้าขายน้ำชาบนรถไฟที่เกิดในวรรณะศูทรก้าวขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรี ผู้ที่สร้างมุมมองใหม่ในการขับเคลื่อนอินเดีย ผ่านทั้งการพัฒนาด้านการศึกษา การยกระดับบทบาทเด็กและสตรี การวางโครงสร้างพื้นฐานเพื่อลดช่องว่างแห่งโอกาสให้แคบลง พร้อมทั้งการขยายศักยภาพของชาติผ่านแบรนด์สัญชาติอินเดียภายใต้มาตรการ 5Ts คือ Talent, Trade, Tradition, Tourism และ Technology

เมื่อมนต์ขลังของอารยธรรมอันเก่าแก่กำลังทำหน้าที่ผ่านธุรกิจท่องเที่ยว สิ่งทอและแฟชั่น ภาพยนตร์ ขณะที่ ทรัพยากรมนุษย์ของอินเดียคือตัวแทนองค์ความรู้ทางวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ เทคโนโลยี และช่างฝีมือ จึงไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่า ดินแดนแห่งนี้มีรากฐานมาจากความศิวิไลซ์อย่างแท้จริง หนำซ้ำการตกเป็นอาณานิคมของจักรวรรดิอังกฤษก็ได้ทิ้งภูมิคุ้มกันบางอย่างมาถึงปัจจุบัน ทั้งระบบการศึกษาตะวันตกที่รุดหน้า ภาษาอังกฤษที่แตกฉาน กระทั่งงานสถาปัตยกรรมที่มีมรดกมายาวนานหลายศตวรรษซึ่งผสมผสานกับแนวคิดของเลอ กอร์บูซีเย จนเป็นงานสถาปัตยกรรมร่วมสมัยในแนวทางของอินเดียเอง ขณะที่แรงงานอินเดียที่เป็นผู้อพยพไปยังดินแดนอื่นๆ ก็ได้นำเอาวัฒนธรรมอาหารการกินไปลงหลักปักฐานจนเกิดเป็นชุมชนที่มีสีสันและน่าตื่นตาในประเทศต่างๆ ทั่วโลก

เมื่ออินเดียปรารถนาการแสวงหาพันธมิตรจากต่างประเทศ การอ้าแขนรับเพื่อนใหม่นั้นก็มีต้นทุนที่ต้องคำนึงถึงตามมา เพราะจากเดิมที่ระบบอุตสาหกรรมตอบสนองต่อรสนิยมการใช้งานแค่ในประเทศ วันนี้โฉมหน้าการผลิตกำลังจะถูกท้าทายเพื่อให้ตอบโจทย์กับความต้องการและรสนิยมที่เป็นสากล และในทางกลับกัน หากธุรกิจไหนหลงกลไปกับตัวเลขประชากรนับพันล้าน การเดินทางสู่อินเดียจะไม่มีวันถึงที่หมาย เพราะวัฒนธรรมและค่านิยมของชาวอินเดียนั้นมีความทับซ้อนกันหลายมิติ ทั้งภาษา ชนชั้นวรรณะ สภาพภูมิศาสตร์ และศาสนา ที่ต่างยึดเหนี่ยวจิตใจและการใช้ชีวิตประจำวันของพวกเขาไว้จนยากจะเปลี่ยนแปลง ดังนั้นการมองอนาคตของเราให้สอดคล้องกับการเติบโตของอินเดียนั้นจึงย่อมเกิดจากความเข้าใจอย่างลึกซึ้งต่อพื้นเพ ความต้องการ และความคาดหวัง ที่หากเราตีความได้อย่างสมบูรณ์แล้ว จะไม่ใช่เพียงการเข้าถึงโอกาสทางธุรกิจเท่านั้น แต่ยังเข้าถึงจิตใจและอารยธรรมอันแข็งแกร่งของอินเดียได้ด้วย