พิศวาสหวงรัก

รักนี้จะไม่แพ้ เพราะเขาใช้หัวใจเป็นเดิมพัน

---------------------------------------

“ใช่ ทำโทษ”

คราวนี้ไม่ใช่แค่ใบหน้า แต่เรือนร่างใหญ่เบียดชิดเข้ามาและก่อนที่เธอจะได้ถามว่าทำโทษเรื่องอะไร แล้วมีสิทธิ์อะไรมาทำโทษเธอ หญิงสาวก็ต้องสะดุ้งวาบ ดวงตาเบิกกว้างอย่างตกใจ เมื่อริมฝีปากของเพื่อนน้องชายกดทับลงมาบนริมฝีปากอุ่นๆ ของเธอ

“นี่คือโทษฐานที่พี่จำผมไม่ได้”

ปลายลิ้นร้อนๆ ของเขาสอดลึกเข้าไปในโพรงปากนุ่ม เหมือนจะบังคับให้ลิ้นเล็กๆ ของเธอตอบรับสัมผัส ร่างของภีรดาชาวาบ เมื่อได้สติเธอก็พยายามผลักเขาออก หากแต่ริมฝีปากหนากลับบดเบียดแนบชิด สัมผัสที่แสนชุ่มชื้นและหวามไหวจนร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้า เมื่อเธอไม่ยินยอม ปลายลิ้นหนาก็เกี่ยวรั้งปลายลิ้นเล็ก ก่อนจะกดจุมพิตลงมาอย่างหนักหน่วงเร่าร้อน จูบของมนธัชราวกับจะสูบวิญญาณภีรดาให้หลุดลอย...ทั้งๆ ที่เขาสัมผัสที่ริมฝีปากแต่กลับส่งผลต่อเรือนร่างและสั่นสะท้านไปถึง...หัวใจ

แล้วเสียงห้าวก็ดังชัดมาอีกครั้ง

“และนี่คือของขวัญสำหรับการกลับมาของพี่”

ดูเหมือนเจ้าของริมฝีปากที่แสนเร่าร้อนจะไม่ยอมเว้นช่องว่างให้เธอได้หายใจ ไม่คิดแม้แต่จะถามว่าเธออยากได้ของขวัญชิ้นนี้หรือไม่ เพราะทันทีที่พูดจบ มนธัชก็กดริมฝีปากลงมาบนกลีบปากนุ่มที่เหมือนจะบวมเจ่อขึ้นน้อยๆ และครั้งนี้ไม่ใช่จุมพิตแห่งการลงทัณฑ์ที่ทำให้ลมหายใจเธอมอดไหม้อีกแล้ว ...