ดูให้ดี นี่ไม้กายสิทธิ์ของเจ้า เล่ม 2

คำโปรย
เด็กหนุ่มผู้ถูกเหล่าทวยเทพตามไล่ล่าเอาชีวิตเพียงเพราะพลังของเขามากมายจนสวรรค์รับเอาไว้ไม่อยู่ สุดท้ายโจวเฉิงจูต้องมาทำภารกิจที่ผู้เป็นมารดามอบหมายให้เสร็จสิ้น
การส่งมอบไม้กายสิทธิ์ให้กับเจ้าของเป็นสิ่งที่เขาสมควรทำ แต่ใครจะไปคิดว่าเจ้าของไม้นี่จะเป็นคนที่เขาไม่ชื่นชอบตั้งแต่แรกพบกันล่ะ?
“คนอย่างเจ้าไม่มีสิทธิ์ที่จะเอ่ยปากถามข้าด้วยซํ้า แม้แต่ปลายเส้นผมของข้า ตัวเขาก็ไม่มีโอกาสได้แตะต้องมัน ทุกครั้งที่พ่อแม่ของเจ้าสั่งสอนให้เป็นคนเช่นนี้หรือ?
นับว่าเป็นการเปิดโลกใหม่ให้ข้าอย่างแท้จริง ทุกคำพูดของเจ้าน่าสะอิดสะเอียนจนรู้สึกอยากสำรอกใส่หน้าให้รู้แล้วรู้รอด ไม่รู้ตัวบ้างเลยหรือ? สหายของเจ้าไม่ตักเตือนบ้างหรืออย่างไรว่าพฤติกรรมแบบนี้น่ารังเกียจขนาดไหน?”
***
“นั่นเป็นสิ่งเดียวที่ข้ารู้จักเมื่อมาที่นี่ อีกอย่างข้าใช้สิ่งนั้นไม่เป็น" ดวงตากลมโตเพ่งมองสิ่งที่อยู่ในมือของเรย์อย่างเอาเป็นเอาตาย
สำหรับโจวเฉิงจูแล้ว...สิ่งนั้นไม่ต่างอะไรกับอาวุธถนัดมือ แถมยังมีลักษณะแหลมคมอีกต่างหาก ถ้าหากพลาดพลั้งไป...เกรงว่าเขาจะป้องกันตัวได้อย่างยากลำบาก
“ทำไมนายต้องทำหน้าจริงจังขนาดนั้นด้วย นี่เป็นแค่ส้อมเท่านั้น ส้อมที่เอาไว้สำหรับจิ้มอาหารแบบนี้ นายค่อย ๆ หัดใช้ ไม่จำเป็นต้องรีบก็ได้”
ว่าแล้วคุณชายของคฤหาสน์ได้ทำการสาธิตการใช้งานของ ‘ส้อม’ ให้กับคนตรงหน้าได้ดูด้วยความจริงจัง สายตานั่นทำไมเขาจะมองไม่ออกกันล่ะ? ท่าทางที่กำลังมองศัตรูอยู่แบบนี้จะต้องคิดอะไรบางอย่างอยู่แน่ ๆ