สามีปล้นใจ

รักแรกเป็นสิ่งที่ลืมได้ยาก...

แต่เมื่อผ่านเวลาอันยาวนาน ความรู้สึกลึกซึ้งในครั้งนั้นจะยังคงเหลืออยู่ในใจอีกหรือ

ครั้งหนึ่งในปารีส โจรล้วงกระเป๋าอายุน้อยอย่างวินเซนต์บังเอิญพบเข้ากับเด็กหญิงรับใช้ของบ้านเศรษฐีอย่างชนิตา

และครั้งนั้นในปารีส วินเซนต์และชนิตาต่างก็เป็นรักแรกของกันและกัน

เวลาผ่านมาสิบเจ็ดปี มันยาวนานมากพอที่ใครบางคนจะหลงลืมใครบางคนไปจากใจ

สิบเจ็ดปีที่วินเซนต์สร้างตัวจนกลายเป็นมหาเศรษฐีชื่อดัง ส่วนชนิตายังคงเป็นคนรับใช้ในบ้านหลังเดิม

วันนี้ชนิตายังคงเฝ้ารักและเทิดทูนวินเซนต์ เธอยังสวมสร้อยคอนาฬิกาที่เขาให้ไว้เสมอ เพียงแต่เธอ...เธอคิดว่าเธอไม่ได้คู่ควรกับเขาอีกแล้ว

แต่โชคชะตาก็พาพวกเขากลับมาพบกัน

วันนี้ในนิวยอร์กที่อากาศหนาวอวลมาพร้อมกลิ่นไอของเทศกาลคริสต์มาส วินเซนต์กับชนิตาเดินสวนกันท่ามกลางผู้คนมากมาย...

และวินเซนต์จำ โบของเขา ได้ในทันที!

***
"คุณขำอะไรคะ!" เธอกอดอก

วินเซนต์กัดริมฝีปาก ท่าทางของเขายั่วยวนใจอย่างเหลือเชื่อ ชนิตานึกถึงตอนที่เขาชะโงกอยู่เหนือเธอ ผิวเปลือยของเขาเรียบตึงและร้อนผ่าว เขาไม่ได้สวมอะไรเลย...

สมองของชนิตาจินตนาการถึงร่างสูงใหญ่ที่ไร้อาภรณ์ปกปิดอีกครั้ง หญิงสาวเผลอกลั้นหายใจระหว่างที่ภาวนาว่า...

"คุณคิดอะไรอยู่" วินเซนต์ถาม

ไม่นะ! เธอเพิ่งภาวนาว่าอย่าให้เขาจับได้!

"ไม่...ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับคุณนี่คะ"

เขาแตะแก้มเธอเบาๆ ชนิตาเบี่ยงหน้าหลบ ดูเหมือนร่างกายเธอจะรักสัมผัสของเขาพอๆ กับที่หัวใจเธอรักเขา ดังนั้นเธอจะปล่อยให้เขาแตะต้องเธอมากเกินไปไม่ได้

"หน้าคุณแดง หูคุณแดงมาก" วินเซนต์พลิกฝ่ามือ ลากข้อนิ้วไปบนผิวเนียนก่อนจะหยุดที่ใบหูของเธอ

อาจจะจริง...ในเมื่อตอนนี้ชนิตาร้อนผ่าวไปทั้งหน้า

"ฉัน..." หญิงสาวเผยอริมฝีปากก่อนจะงับปิด เธอจะบอกเขาว่าอย่างไรดี

"คุณหน้าแดงครั้งหนึ่งเมื่อเช้าตอนที่เราอยู่บนเตียงด้วยกัน..."

"แล้ว..." คำพูดของชนิตาขาดเป็นช่วงๆ "แล้วยังไงคะ"

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์แกมขบขันปรากฎที่มุมปากของวินเซนต์ ร่างสูงใหญ่โน้มตัวเข้ามาใกล้

"คุณกำลังคิดถึงตอนที่ผมเปลือยใช่ไหม..." เขากระซิบด้วยเสียงทุ้มต่ำ ทั้งเย้ายวนและบอกถึงการรู้ทัน "ถ้าคุณอยากเห็นผมเปลือยแบบชัดๆ คุณก็ยังมีโอกาสอยู่ทุกคืน เป็นเรื่องจริงนะที่ว่าผมไม่ชอบใส่เสื้อผ้านอน"


***ซื้อจากหน้าเว็บจะได้ราคาที่ถูกกว่า ios นะคะ***