อดีตรักในเงาทราย

‘เราเคยได้พบกันแล้ว ย่อมต้องได้พบกันอีก ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวภายใต้สุริยาดวงนี้’

///////////////////////////////////////////////////////

ผู้หญิงที่เพียบพร้อมด้วยรูปสมบัติ คุณสมบัติ และทรัพย์สมบัติอย่างราเชล จะหาผู้ชายที่ดีเลิศกว่าเขาสักร้อยเท่าพันเท่าย่อมทำได้ง่ายดาย แต่...

"ฉันรักคุณค่ะ ลีออง ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร หรือเป็นอะไรก็ตาม" ราเชลพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง เพราะไม่อยากชายหนุ่มเครียดกังวลกับเรื่องนี้

ลีอองหักพวงมาลัยเข้าข้างทาง เพื่อจอดรถริมถนน ก่อนจะยื่นหน้ามาจูบหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ

จูบครั้งนี้ไม่ใช่ที่หน้าผาก ไม่ใช่ที่ขมับ และไม่ใช่ที่แก้ม แต่เขาประทับริมฝีปากลงบนเรียวปากของราเชล บดเบียดเคล้าเคลียอย่างนุ่มนวลอ่อนโยน ซึ่งหล่อนก็ตอบสนองเขาโดยการจูบตอบเบา ๆ เช่นกัน

รสสัมผัสแห่งจุมพิตที่ชายหนุ่มรับรู้ในเวลานั้น มิได้ร้อนเร่าดุจเปลวเพลิงแห่งเสน่หา ทว่ากลับดูดดื่ม หอมหวาน และอบอุ่นราวกับ 'แสงแดดอ่อน ๆ ยามรุ่งอรุณ' ที่เขาถวิลหามาเนิ่นนาน

แปลกเหลือเกิน ทั้งที่ครั้งนี้เป็น 'เฟิร์สคิส' ระหว่างเขากับหล่อนแท้ ๆ แต่ลีอองกลับรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาราวกับว่าเคยได้สัมผัสริมฝีปากอ่อนนุ่มของหล่อนมาแล้วเมื่อกาลครั้งหนึ่ง ที่ไหนสักแห่ง

ไกลแสนไกล... นานแสนนาน...

แล้วราเชลล่ะ หล่อนจะรู้สึกเหมือนกับที่เขากำลังรู้สึกอยู่ในขณะนี้ด้วยรึเปล่าหนอ