บุพเพเล่ห์กลรัก

“ฉันคงหาเงินเกือบสามล้านมาคืนให้คุณภายในสามวันนี่ไม่ได้” อันนาเริ่มต้นประโยคด้วยน้ำเสียงบางเบา

“ครับ พี่ไม่ได้เร่งเสียหน่อย” ชายหนุ่มตอบราวกับตัวเองให้เวลาหญิงสาวเสียเนิ่นนาน ทำให้อันนาส่งค้อนไปให้

“ถ้าไม่ได้เร่ง ฉันขอส่งให้เป็นรายเดือนได้ไหมค่ะ รับรองว่าภายในหนึ่งปีฉันจะใช้เงินคืนให้หมด” อันนาร้องขอ
คมกฤตส่ายหน้าเบาๆ แม้จะสงสารที่เขากำลังบีบบังคับหญิงสาวทางอ้อมแต่เขาก็ยอมปล่อยให้เธอออกจากชีวิตเขาไปแบบนี้แน่ๆ

“คุณใจร้าย คุณบังคับฉันเองนะ งั้นพรุ่งนี้คุณก็รอรับเงินได้เลย” หญิงสาวต่อว่าชายหนุ่มเสียงเครือ ทว่าใบหน้าสวยเชิดขึ้นอย่างถือดี

“ในเมื่อยังไม่ได้ทำงานจะไปเอาเงินที่ไหน” คมกฤตพูดด้วยน้ำเสียงติดจะเยาะ มองเหมือนหญิงสาวกำลังพูดเรื่องน่าขำขันให้เขาฟัง

“คุณคงไม่อยากรู้แน่ว่าฉันจะไปเอาเงินมาคืนคุณด้วยวิธีใด” อันนาส่งสายตาตัดพ้อไปให้ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแวววับเมื่อบังคับไม่ให้ใจตัวเองสั่นไหว

“อันนา! ” คมกฤตเรียกชื่อหญิงสาวเสียงดัง!!