เจ้ากรรมนายเวร

ในช่วงชีวิตของคนเราตั้งแต่เกิดมาจนกระทั่งถึงวาระวันสุดท้าย ย่อมหลีกหนีไม่พ้นที่จะต้องมีการเบียดเบียนสรรพชีวิต มาบ้างไม่มากก็น้อย หรืออาจมีบางคนที่ได้ฆ่าสัตว์เพื่อความสนุกสนาน ด้วยความคึกคะนอง แต่แล้ววันหนึ่งสิ่งที่เขาทำไปได้ย้อนกลับมาในลักษณะที่ทำให้เกิดบาดเจ็บจากอุบัติเหตุ หรือเจ็บป่วยจากโรงภัยไข้เจ็บที่รักษาไม่หาย สิ่งที่ได้รับอาจจะเป็นสิ่งเดียวกับที่เคยกระทำไปในครั้งก่อน เช่น ยิงนกจนปีกหัก แล้ววันหนึ่งต้องประสบอุบัติจนแขนขาพิการ เช่นนี้ เชื่อกันว่า เกิดจากเจ้ากรรมนายเวรเป็นดวงจิตของผู้เสียหายที่ได้ผูกอาฆาต ฝังความแค้น เช่นเดียวกันกับที่เคยทำพวกเขาในอดีตก่อนนั้น แต่อาจมีบางครั้งผู้ที่เคยสร้างกรรมกับสัตว์ กลับไม่ได้รับผลกรรมเลย เช่นนั้นเป็นเพราะผลกรรมได้ถูกหักล้างไปด้วยบุญที่บุคคลผู้นั้นสร้างเพื่อขอให้เกิดอโหสิกรรม และเกิดการยกโทษให้ เจ้ากรรมก็คือตัวเรา หมายถึงผู้กระทำกรรมนั้นๆ ด้วยอกุศลจิต หรือกุศลจิต ด้วยเจตนาหรือไม่ได้เจตนาก็ดี แต่แล้วกรรมที่ทำนั้นก็เกิดผลที่ต้องมีคนรับ และเมื่อรับแล้วจึงเกิดเป็นความโกรธ เพราะมีผลกระทบแรงมาก แรงน้อย แล้วแต่เหตุปัจจัย แต่กรรมที่เกิดขึ้นย่อมไปกระทำอีกคนหนึ่ง อาจถึงเสียผลประโยชน์ เกิดโทษถึงขั้นรุนแรงเลวร้าย จนกระทั่งเกิดเป็นแรงอาฆาตพยาบาท นายเวร คือผู้ที่ต้องเสียผลประโยชน์นั้น ความอาฆาตจึงเกิดขึ้นทั้งสองฝ่าย เมื่อไม่มีการยกโทษให้กัน ย่อมต้องจองล้างจองผลาญกันไม่จบไม่สิ้น