พายุทรายใต้แสงจันทร์

“นั่นใคร!?ฉันถามว่าใคร”
เมื่อไม่ได้รับคำตอบทำให้ศิญากรณ์เตรียมอ้าปากร้องขอความช่วยเหลือ แต่เธอไม่ทันได้ทำเช่นนั้น เพราะมีมือใหญ่แข็งแรงตะปบมาที่ปากของเธอ ก่อนที่จะทันได้ร้องขอความช่วยเหลือ หญิงสาวดิ้นรนแต่ดูเหมือนจะสู้แรงของอีกฝ่ายไม่ได้ เขาแข็งแรงกว่าเธอมากนัก
“อย่าร้องนะ...ถ้าร้องขอให้คนช่วยเจอดีแน่”
มีหรือที่คนอย่างศิญากรณ์จะเชื่อฟังคำพูดของชายแปลกหน้า แต่เธอก็พยักหน้าให้เขาทำทีว่ายอมเชื่อฟังเขาแต่โดยดี พอเขาปล่อยมือเธอก็อ้าปากร้องขอความช่วยเหลือทันที และดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะรู้เท่าทันความคิดของเธอ เขาจึงแนบริมฝีปากลงมาจุมพิตเธออย่างรุนแรงป่าเถื่อน ทำให้เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเธอดังอู้อี้อยู่เพียงในลำคอ
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากทั้งที่เขามีผ้าคลุมหน้าอยู่ด้วย ไม่น่าเชื่อว่าเขาช่างมีความว่องไวในการเปิดผ้าคลุมหน้ามาจูบเธอ และสวมใส่กลับคืนภายในระยะเวลาอันรวดเร็ว
‘แย่แล้ว คนเถื่อนแดนอาหรับที่ไหนก็ไม่รู้เข้ามาในห้องเรา คงจะไม่ได้เข้ามาข่มขืนเราหรอกนะ’ หญิงสาวได้แต่คิดในใจ
โจรร้ายคว้าตัวเธอขึ้นพาดบ่าอย่างง่ายดาย เขาแบกเธอเดินออกจากห้องไป หญิงสาวพยายามใช้เท้าทั้งสองข้างของตนเองเตะเขา ทำให้เขาฟาดฝ่ามือลงมาบนบั้นท้ายของเธออย่างแรงถึงสองครั้งติดกัน เจ็บจนน้ำตาร่วง ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครทำร้ายเธอขนาดนี้มาก่อน
‘เขากำลังจะพาเราไปไหน! คนในบ้านไม่ตื่นกันสักคนเลยเหรอ?’
ใครกันที่กล้ามาทำการอุกอาจเช่นนี้ภายในบ้านของชีคเบซาล อับดุลลาห์ อาเหม็ด ช่างไม่เกรงกลัวโทษทัณฑ์ซะบ้างเลย
‘มาที่อาซาฮัสวันแรกก็เจอดีเข้าซะแล้ว หรือว่านี่คือชะตากรรมที่เราต้องเผชิญ’