ฟางเหยียนเหยียน บุรุษหัวชมพู เล่ม 1

"ตัวอัปมงคลตื่นแล้ว" เสียงข้ารับใช้หน้าห้องดังขึ้น บทสนทนาแจ่มชัดเข้าโสตของฟางเหยียน
ดวงตาของเขาในตอนนี้พร่าเบลอจากการมองย้อนแสง บ่งบอกให้รู้ว่าภายในห้องนี้มืดและอับชื้นเพียงใด มิหนำซ้ำพอสายตาของเขาปรับกับระดับแสงได้ ก็พบว่าตัวเองกำลังนั่งบนเตียงอับชื้น ผ้าห่มเก่าคร่ำคร่ามีรอยด่างดวงของเชื้อรา
"ขอน้ำ" ฟางเหยียนตัดสินใจเอ่ยคำพูดออกไป แต่น้ำเสียงแหบแห้งเหลือเกิน
ข้ารับใช้นอกห้องจุปาก จากนั้นค่อยไปตักน้ำจากบ่อใส่ถ้วยเก่าคลุกฝุ่นดินมาวางไว้ตรงหน้าฟางเหยียน
คอของเขากระหายน้ำมาก แต่สภาพน้ำตรงหน้าไม่ได้น่ากินเท่าไหร่จึงนิ่งเฉย ข้ารับใช้จึงยื่นหน้าเข้ามาแล้วเทน้ำทิ้งพลางบ่นออกไป
"จะกินก็ไม่กิน เรื่องมาก สั่งข้ารับใช้ให้ทำนั่นทำนี่ ไม่ได้ดูตัวเองเลยว่าตกต่ำถึงเพียงไหน" เจ้าตัวบ่นออกมาเสียงดัง ก่อนมีเสียงคนนำอาหารเช้ามาให้

**************************
สาสน์จากนักเขียน : นายเอกสวยเหมือนผู้หญิง พระเอกขี้แกล้ง