ฉันไม่อยากเป็นฮูหยิน

เมื่อฉันหลุดเข้าไปในอีกมิติหนึ่ง ที่เหมือนเรื่องจริง แต่มันเป็นเพียงแค่ความฝัน
และอยู่ ๆ ความฝันนั้น ก็กลายเป็นความจริง
แล้วฉันควรจะทำอย่างไรดีล่ะ เมื่อเขาคนนั้นอยากให้ฉันไปเป็นฮูหยินของเขา
------------------------------------------------------------------------------------
“อาหารจานนี้เรียกว่า ผัดผักห้าสหาย ทำมาจากใจของน้องไก่เหลือง”
คำพูดของฉัน ทำเอาคนทั้งห้องอ้าปากค้างขึ้นมาอีกครั้ง ซึ่งไม่รู้ว่าครั้งนี้เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว
แม้แต่เจ๊ปีเองก็ยังหลุดขำออกมา... ฮ่า ฮ่า ฮ่า เอาสิ ดูสิว่าจะผ่านไหม
หึ เอาให้อ้าปากค้างจนกรามค้างกันไปเลย
“ผ่าน…” คุณชายจางอี้ชิงพูดออกมาเสียงดังแบบไม่ต้องคิด
ทำเอาฉันหันขวับไปมองอย่างไว
“ฟังแค่ชื่อข้าก็รู้แล้วว่าอาหารจานนี้นั้นเลิศรสแค่ไหน”
“ฮะ!!!...” ฉันอุทานออกไปอย่างไม่อยากจะเชื่อ
ก่อนจะหันไปสบตากับเจ๊ปี และหันไปมองทางคุณชายอีกครั้ง
เห็นเขากำลังใช้ตะเกียบจิ้ม ๆ ไปที่น้องไก่เหลืองของฉันจนมันขยับ “ช่างเป็นไก่ที่ยอดเยี่ยมมาก”
“....”
“เจ้าคิดดูเถิด ไก่ของเจ้านั้น สามารถกลายร่างเป็นเป็ดได้ด้วย ดูนี่สิ ข้ามองอย่างไรก็หัวเป็ดชัด ๆ แล้วตรงนี้มันคือหางเป็ด เฮ้อออไม่ใช่ หางไก่ใช่ไหม
ชิ… มองอย่างไรงานแกะสลักนี้ก็ลึกล้ำ” คุณชายพูดไปด้วย ทำหน้าครุ่นคิดไปด้วย
“มะ...ไม่จริงอะ ท่านบ้าไปแล้ว” ฉันพูดออกไปเสียงเบา
“จริงสิอาหารจานนี้เป็นงานศิลป์ ไม่เชื่อเจ้าดูผักพวกนี้สิ หั่นชิ้นเล็กชิ้นใหญ่สลับกันไปให้ดูแล้วไม่น่าเบื่อ”
“ฮะ!!!...” ฉันร้องอุทานออกไปอย่างรับไม่ได้กับความคิดของผู้ชายคนนี้
ก่อนจะขมวดคิ้วขึ้น เมื่อเห็นว่าเขาคีบผักชิ้นหนึ่งเข้าปาก พร้อมกับเบิกตากว้างขึ้น “หือออ!!! อร่อย...”